Όπως μας διδάσκουν στο σχολείο, τα ηλεκτρόνια μένουν φυλακισμένα μέσα στο χώρο ενός ατόμου, και αναγκάζονται να περιστρέφονται δαιμονισμένα γύρω από ένα κέντρο που το κατέχει ένας πανίσχυρος ατομικός πυρήνας που ασκεί πάνω τους μια καταπιεστική αλλά και δυναμική σαγήνη. Ο περιστροφικός δρόμος κάθε ηλεκτρονίου καθορίζεται μονοσήμαντα από την δυναμική του πυρήνα, αλλά τα ηλεκτρόνια χαίρονται την ελευθερία της φυλακής τους, εφόσον δεν τα ενοχλεί τίποτα όσο κινούνται στις προδιαγεγραμμένες τροχιές που επιβάλει ο πυρήνας δύναμης.
Η τροχιά κάθε ηλεκτρονίου απέχει από τον ισχυρότατο πυρήνα μια διαφορετική απόσταση. Τα πιο κοντινά στον πυρήνα ηλεκτρόνια, πιθανότατα, νιώθουν να κατέχουν μέσα στο άτομο μια κυρίαρχη θέση σε σχέση με τα άλλα που βρίσκονται μακρύτερα. Μέσα στην κοινωνία των ηλεκτρονίων ενός ατόμου δημιουργείται μια «δομική στρωμάτωση» με μοναδικό κριτήριο-προσόν, το ποσό της δύναμης που ασκεί πάνω τους κυριαρχικά ο πυρήνας αφέντης.
Τα δυστυχή ηλεκτρόνια δεν μπορούν να γνωρίζουν ότι όσο πιο κοντά βρίσκονται στο κέντρο της ελκτικής δύναμης, τόσο περισσότερο χειραγωγούμενα και δέσμια είναι. Δεν γνωρίζουν ότι όσο πιο κοντά βρίσκονται στο δυνάστη πυρήνα, τόσο η «εσωτερική τους ενέργεια» είναι μικρότερη από τα άλλα ηλεκτρόνια που βρίσκονται μακρύτερα. Η μικρή απόστασή τους από τη «δύναμη» γίνεται σε βάρος της «ενεργειακής τους ύπαρξης».
Για να απομακρυνθούν λοιπόν τα ηλεκτρόνια από την δύναμη του πυρήνα και να οδηγηθούν σε τροχιές μακρινότερες από αυτόν πρέπει «να αυξήσουν την ενέργεια που περικλείουν μέσα τους».
Ποιο είναι το «κέρδος» μιας τέτοιας απομάκρυνσης; Όσο πιο μακριά βρίσκεται ένα ηλεκτρόνιο από τον πυρήνα του ατόμου, τόσο μικρότερη είναι η δύναμη που αυτός ασκεί πάνω του και τόσο ευκολότερο είναι ένα ηλεκτρόνιο να ξεφύγει εντελώς από τις δυνάμεις που το φυλακίζουν, και να γίνει ένα «Ελεύθερο Ηλεκτρόνιο».
Τελικά λοιπόν, ένα ηλεκτρόνιο γίνεται «Ελεύθερο» μόνο αν αποκτήσει εσωτερική ενέργεια τόσο μεγάλη όση χρειάζεται για να υπερνικήσει τη δύναμη που ασκεί πάνω του ο πυρήνας της δύναμης.
Και κάτι σημαντικό που ξεχάσαμε να πούμε: «Το ηλεκτρόνιο είναι «στοιχειώδες σωμάτιο», δηλαδή ένα «ρεύμα ενέργειας», ενώ ο «πυρήνας» ως προϊόν της ένωσης πρωτονίων και νετρονίων είναι «Ύλη».
Και το ρεύμα ενέργειας, το «Ηλεκτρόνιο» έχει ως αποστολή του να υπερνικά την «Ύλη» και να είναι Ελεύθερο.
