Μου το είχε πει κάποιος από τους λαϊκούς δασκάλους μου και το μεταφέρω:
Ένας ψαράς κάποια μέρα βρήκε μέσα στα δίχτυα του ένα πολύ όμορφο μπουκάλι σφραγισμένο πολύ καλά. Καθώς το άνοιξε ξεπετάχτηκε από μέσα του ένα τζίνι και αφού τον ευχαρίστησε που το απελευθέρωσε του ανακοίνωσε ότι μπορούσε να πραγματοποιήσει τρείς ευχές του.
Ο Ψαράς σκέφτηκε πολύ και του είπε: «Η πρώτη ευχή μου είναι να γίνω τόσο έξυπνος ώστε να κάνω τις πλέον συμφέρουσες για μένα δύο επόμενες ευχές». Εντάξει του απάντησε το τζίνι η πρώτη ευχή σου πραγματοποιήθηκε πες μου τις επόμενες δύο.
Ο Ψαράς σκέφτηκε λιγάκι και του απάντησε: «Δεν χρειάζεται να κάνω άλλες ευχές. Έχω όλα όσα μου χρειάζονται. Σε ευχαριστώ και αντίο.
Η μεγάλη εξυπνάδα που κέρδισε με την πρώτη του ευχή, του χάρισε το δώρο της «Αυτοεκτίμησης», του «Μέτρου» και της Γνώσης του τι είναι πραγματικά η «Ευτυχία».
