«Οι προσπάθειες των περισσότερων ανθρώπων αναλίσκονται στην πάλη για το καθημερινό ψωμί τους, αλλά και οι περισσότεροι από εκείνους που, είτε μέσω της τύχης ή με κάποιο ιδιαίτερο δώρο, απαλλάσσονται από αυτό τον αγώνα, απορροφώνται σε μεγάλο βαθμό στην περαιτέρω βελτίωση της περιουσίας τους.
Κάτω από την προσπάθεια αυτή, που κατευθύνεται προς τη συσσώρευση υλικών αγαθών, βρίσκεται πολύ συχνά η ψευδαίσθηση, ότι αυτός είναι ο πιο σημαντικός και επιθυμητός στόχος προς επίτευξη.
Όμως υπάρχει, ευτυχώς, μια μειοψηφία που αποτελείται από εκείνες και εκείνους που αναγνωρίζουν νωρίς στη ζωή τους ότι οι πιο όμορφες και ικανοποιητικές εμπειρίες διαθέσιμες σε όλη την ανθρωπότητα, δεν προέρχονται από τον εξωτερικό κόσμο, αλλά σχετίζονται με την ανάπτυξη των αισθημάτων της σκέψης και δράσης των ατόμων.
Οι γνήσιοι καλλιτέχνες, ερευνητές και διανοητές ήταν πάντα άνθρωποι αυτού του είδους. Και όσο διακριτική είναι η ζωή των ανθρώπων αυτών, τόσο -και παρά ταύτα- οι καρποί των προσπαθειών τους είναι τα πιο πολύτιμα δώρα που μια γενιά μπορεί να κάνει στις επόμενες….”
