Κατά την περίοδο μιας πολύ μεγάλης κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε, αυτό που έχει μεγάλη Εθνική σημασία είναι η ψυχολογία του Λαού.
H «Εμπιστοσύνη» των πολιτών στο πρόσωπο αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις (πολιτικές ή επιστημονικές) αλλά και αυτών οι οποίοι διακινούν και διαμορφώνουν τις πληροφορίες, επηρεάζοντας την ψυχολογία των πολιτών, αποτελεί τον βασικό παράγοντας ξεπεράσματος κάθε κρίσης.
Ναι μεν είναι επικίνδυνη μια πανδημία, αλλά πιο επικίνδυνα είναι τα γεγονότα τα οποία σχεδιάζονται διεθνώς και υλοποιούνται, στηριζόμενα στον άκρατο φόβο των πολιτών, λόγω της πανδημίας.
Όμως, όπως έχω αναφέρει πολλές φορές, μια κοινωνία που κυριαρχείται από υπέρμετρους φόβους, είναι μια υποταγμένη κοινωνία, μια κοινωνία ανίκανη να αντιδράσει λογικά και ήρεμα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της.
Μια φοβισμένη κοινωνίας κυριαρχείται από την αίσθηση του πανικού, της οργής, της εκδίκησης και της ανεξέλεγκτης βίας.
Για τους προηγούμενους λόγους, και επειδή πιστεύω ότι θα πρέπει να «μαζευτούν» οι προτείνοντες, οι λαμβάνοντες μέτρα, και αυτοί που τα εφαρμόζουν, προτείνω (προς το παρόν) να διαβαστεί από όλους αυτούς το επόμενο κείμενο*
Περικοπές από το βιβλίο του Κριστόφ Γκιλλουι No Society – το τέλος της μεσαίας τάξης της Δύσης Εναλλακτικές Εκδόσεις 2019
Το βιβλίο εκδόθηκε με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδας (Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα)
… Η δημιουργία από τα Μ.Μ.Ε και τα Πανεπιστήμια, της εικόνας μιας καλοπροαίρετης και φωτισμένης ανώτερης τάξης σε έναν φτωχό κόσμο πολεμοχαρή και αμόρφωτο προστάτεψε για δεκαετίες τις κυρίαρχες και ανώτερες τάξεις
…πίσω από το ακαδημαϊκό λούστρο και τον λεγόμενο επιστημονικό λόγο οι υπερασπιστές της πολυπλοκότητας δεν έχουν κανένα ενδοιασμό όταν πρόκειται να επιβάλλουν την ενιαία και απλουστευτική αναπαράσταση της κυρίαρχης τάξης
… στηριζόμενοι στο επιχείρημα της αυθεντίας, οι ειδικοί των Μ.Μ.Ε και των Πανεπιστημίων συναγωνίζονται σε «επιστημονικές» εκθέσεις να εξηγήσουν σε ποιόν βαθμό αυτό που αντιλαμβανόμαστε κοινωνικά να συμβαίνει, δεν είναι αυτό που βλέπουμε
…Η τεχνογνωσία του ακαδημαϊκού και μηντιακού κόσμου προέρχεται (συχνότατα) από των κόσμο των ελίτ και χαρακτηρίζεται (πάντα) από μια βαθιά ταξική περιφρόνηση
…Αυτοί οι αυτοανακηρυχθέντες ειδικοί και ερευνητές, που έχουν προσχωρήσει στο κυρίαρχο μοντέλο, έχουν κατασκευάσει χονδροειδείς εικόνες του λαϊκού κόσμου παρουσιάζοντάς τον έτοιμο να ξαναζωντανέψει τις σκοτεινές στιγμές της ιστορίας.
…Ποτέ μια μηντιακή, πολιτική και ακαδημαϊκή τάξη δεν ελεεινολόγησε, εξοστράκισε, καθύβρισε τον ίδιο το λαό της από τον οποίο απομονώθηκε. Απομονώθηκε επίσης από τον υπόλοιπο κόσμο που δεν ανέχεται πλέον τα μαθήματα ηθικής της
…Το παράδοξο είναι ότι ο πολιτικός και ακαδημαϊκός κόσμος εξακολουθεί να πιστεύει στην επιδραστική του ισχύ, αυτή άλλωστε είναι μια από τις βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις μεταξύ των πολιτικών, αλλά και μεταξύ των δημοσιογράφων ή των διανοούμενων
…Παντού στη Δύση, η τεχνική της δαιμονοποίησης των απόψεων συνιστά κατ’ αρχήν μια προειδοποίηση προς εκείνους τους διανοούμενους , τους ακαδημαϊκούς , τους οικονομικούς φορείς λήψης αποφάσεων που μπορούν να τείνουν το χέρι στις λαϊκής τάξεις για να αμφισβητήσουν το ενιαίο μοντέλο
…Η κυρίαρχη τάξη νομιμοποιούσε πάντα την κυριαρχία της στο όνομα της ηθικής. Στο όνομα της ανοιχτής κοινωνίας, η νέα αστική τάξη δικαιολόγηση έτσι όλες τις οικονομικές και κοινωνικές μεταλλάξεις.
…Ο μηντιακός, πολιτιστικός και ακαδημαϊκός κόσμος βρισκόταν στην καρδιά αυτής της πολιτισμικής κυριαρχίας.
…Αλλά σήμερα, η ηθική πόζα του κόσμου των ελίτ δεν πείθει πλέον κανέναν. Η δυσπιστία των λαϊκών τάξεων για τα μήντια, τον ακαδημαϊκό κόσμο, ή τον κόσμο των ειδικών προαναγγέλλει το τέλος της αυθεντίας των αλαζόνων.
…Από τον πολιτικό κόσμο έως τον κόσμο των μήντια, από τον ακαδημαϊκό κόσμο έως εκείνον του κινηματογράφου, οι φορείς της κυρίαρχης ιδεολογίας απονομιμοποιούνται σταδιακά και δεν εισακούονται από την πλειοψηφία.
