Το πρώτο βήμα της αναζήτησης της «Αλήθειας». Η θαρραλέα αντιμετώπιση των καταπιεσμένων «προσωπικών αληθειών»

Μέσω της «Γνώσης» αναζητάμε αρχικά κάποιες πρώτες απλές «αλήθειες». Όμως η λέξη «αλήθεια» στην Ελληνική γλώσσα, συντίθεται από το στερητικό «α» (άλφα) και τη λέξη «λήθη» (α + Λήθη) και σημαίνει: «θυμάμαι κάτι που έχω ξεχάσει και ή απλά δεν με συμφέρει να θυμάμαι»

Το πρώτο βήμα αναζήτησης της αλήθειας αναφέρεται στις «προσωπικές αλήθειες», τις οποίες έχουμε επιμελώς κρύψει, και είναι αυτές οι οποίες αφορούν εμάς τους ίδιους.

Οι αλήθειες αυτές αναφέρονται στην κατανόηση των εσωτερικών προσωπικών αληθειών και αναγκών μας, η επεξεργασία δηλαδή των αληθειών που αναφέρονται σε εμάς τους ίδιους, μέσω της θύμησης γεγονότων που μας αφορούν προσωπικά και η συσχέτιση τους με στόχο την εξαγωγή συμπερασμάτων που αφορούν εμάς τους ίδιους.

Όπως αναφέρει ο Αβραάμ Μάσλοου στο βιβλίο του «Ψυχολογία της ύπαρξης»: «Η πλέον δύσκολη υπέρβαση που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος είναι να ξεπεράσει το φόβο να γνωρίσει τον εαυτό του, τα συναισθήματα, τις παρορμήσεις, τις αναμνήσεις, τις ικανότητες, τις δυνατότητες, το πεπρωμένο του….

Προστατεύουμε τον εαυτό μας και την ιδανική εικόνα του εαυτού μας με διάφορες τεχνικές μέσω των οποίων αποφεύγουμε να συνειδητοποιήσουμε δυσάρεστες ή επικίνδυνες  για εμάς αλήθειες»

Η κατανόηση των πραγματικών ψυχικών αναγκών μας, οδηγεί στην κατανόηση των πραγματικών, και όχι μόνο των πλαστών, υλικών αναγκών μας

Συγνώμη και Συγχώρεση

Μια πρακτική επιβεβαίωση της γνώσης (θύμισης) και αποδοχής των «προσωπικών αληθειών» αποτελεί η έκφραση της Συγνώμη (Συν + Γνώμη).

Η συγνώμη αποτελεί μια πράξη αποδοχής του εσφαλμένου της πρότερης γνώμης και πρακτικής μας, σε μια σειρά θεμάτων, και η κοινοποίηση της αποδοχής ως ορθής, των απόψεων κάποιων άλλων. Δηλαδή η δήλωση ότι έχουμε κοινή (συν) πλέον γνώμη με ένα σύνολο ανθρώπων με τους οποίους διαφωνούσαμε πριν σε πολλά επίπεδα.

Η διατύπωση της συγνώμης αποτελεί μια ύψιστη πράξη πάταξης του «Εγωισμού», του μεγαλύτερου δηλαδή εμποδίου της πνευματικής ανέλιξης.

Η δήλωση–αίτηση προς τον άλλον, μετά την Συγνώμη είναι η «Συγχώρηση» (Συν + Χωρώ). Δηλαδή δηλώνουμε προς τους άλλους ότι εφόσον πλέον έχουμε την αυτή γνώση με αυτούς (Συν + Γνώμη),  και βιρισκόμαστε μαζί τους (Συν) στον αυτό Χώρο, δηλαδή Συνυπάρχουμε.

Δυστυχώς σήμερα οι έννοιες της «Συγνώμης» και της «Συγχώρεσης» δεν αποτελούν απλά «δηλώσεις» κατανόησης και αποδοχής κάποιων εσωτερικών συμπερασμάτων. Συνήθως χρησιμοποιούνται ως εργαλείο δημιουργίας κοινωνικών, ψυχικών και θρησκευτικών «φόβων» οι οποίοι διαγράφονται μόνο μέσω οικονομικών, θεολογικών και ψυχολογικών ανταλλαγμάτων, διαταράσσοντας τις ανθρώπινες φυσικές ισορροπίες.