All Posts By

«Η εξαφάνιση του ατόμου»

Οι περικοπές περιλαμβάνονται στο βιβλίο .του Carl Jung  «Το αρχέτυπο του ολοκληρωτισμού» των εκδόσεων Σταγειρία, το οποίο τυπώθηκε το 1990

«Στις συνθήκες, διάχυτου φόβου, «το άτομο εξαφανίζεται ολοκληρωτικά», και κυριαρχεί «ένα γενικό αμόκ, μια παγκόσμια και μοιραία δύναμη, που ενάντια στη συντριπτική της επίδραση, το άτομο είναι ανίκανο να αμυνθεί». Αυτές οι συνθήκες δημιουργούν τους όχλους. Όμως, ο «όχλος είναι από τη φύση του πάντα ανώνυμος και ανεύθυνος». «Μια τέτοια κατάσταση δημιουργεί τις προϋποθέσεις για το συλλογικό έγκλημα»

«…δεν χρειάζεται παρά κοινός νους για να αρχίσει κανείς να διορθώνει τον εαυτό του. Αλλά επειδή δεν μπορεί πια να βασίζεται σε εξωτερικές αυθεντίες, πρέπει να γνωρίζει και να κατανοεί την πιο ατομική και μύχια βάση της υποκειμενικής του ύπαρξης για να χτίσει τα θεμέλια του στα αιώνια δεδομένα της ανθρώπινης ψυχής».

 

Για μια Δημοκρατία Μειοψηφιών

Από το βιβλίο των Μάνου Δανέζη και Στράτου Θεοδοσίου: «Το Μέλλον του Παρελθόντος μας – Επιστήμη και Νέος Πολιτισμός», Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 2005.

…Tο βασικό πρόβλημα του Δυτικού πολιτισμού είναι ότι η αρχή της πλειοψηφίας δεν μπορεί πλέον να υπερασπίζει τα δικαιώματα των μειοψηφιών, εφόσον οι πλειοψηφίες, γαλουχημένες στα νάματα ενός άνευ φραγμών και ηθικής, οικονομικού συμφέροντος, που διδάσκει η οικονομική παγκοσμιοποίηση, μεροληπτούν και αυθαιρετούν συστηματικά εις βάρος των αριθμητικά ολιγότερων.

Σωστά λοιπόν ο A. Tόφλερ (1982, «Το τρίτο Κύμα») αναφέρει:

«Χρειαζόμαστε νέους θεσμούς, σχεδιασμένους για μια δημοκρατία μειοψηφιών, θεσμούς που στόχος τους θα είναι ν’ αποκαλύψουν τις διαφορές και όχι να τις καλύπτουν με επιβεβλημένες ή ψεύτικες πλειοψηφίες, βασισμένες σε επιλεκτικές ψηφοφορίες ή περιορισμένες εκλογικές διαδικασίες. Πρέπει να εκσυγχρονίσουμε το σύστημα, έτσι ώστε να ενισχύσουμε το ρόλο των διάφορων μειοψηφιών και παράλληλα να τους επιτρέψουμε συνεργαζόμενες να συγκροτούν πλειοψηφίες».

 

 

 

Η ποιότητα της Πολιτικής ζωής στο Νέο Πολιτισμικό Ρεύμα

Από το βιβλίο των Μ. Δανέζη και Σ. Θεοδοσίου: «Το Μέλλον του Παρελθόντος», Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 2005

«Στο πλαίσιο ενός Νέου Πολιτισμικού Ρεύματος η πολιτική ζωή πρέπει να είναι «ασκητική». Με τον όρο βέβαια «ασκητισμός» δεν αναφερόμαστε στον μοναχικό αναχωρητισμό. Ο ασκητικός βίος των εκπροσώπων του Λαού συνίσταται στον αυτοέλεγχο των ανθρώπινων παρορμήσεών τους, την συνειδητοποίηση των πραγματικών υλικών αναγκών τους και την ανάπτυξη του αισθήματος της αυταπάρνησης.

Η επιλογή εκπροσώπων με αυτά τα χαρακτηριστικά μετατρέπει τον εγωπαθή και ατομικιστή ηγέτη σε «εκπρόσωπο» και «εντολοδόχο» της ευρύτερης κοινωνικής θέλησης του Λαού, και όχι σε υπηρέτη των κατώτερων ενστίκτων του κάθε ψηφοφόρου. Στόχος της ασκητικής πολιτικής είναι η εξυπηρέτηση του κοινωνικού και όχι του ατομικού συμφέροντος».

Όλα τα προηγούμενα δεν αποτελούν Νέες Ιδέες εφόσον από αρχαιοτάτων χρόνων ο παππούς μας ο «Δημόκριτός» μας υποδείκνυε την πρέπουσα συμπεριφορά των αρχόντων αναφέροντας:

«Οι συνετοί άρχοντες δεν επηρεάζονται στη συμπεριφορά τους από τις αποδιδόμενες τιμές και τους επαίνου.

Αντίθετα οι κακοί όταν έρχονται στην εξουσία, όσο περισσότερο ανάξιοι είναι για αυτήν, τόσο περισσότερο παραφουσκώνουν από αφροσύνη και θρασύτητα.

Οι κακοί αυτοί άρχοντες για να καλύψουν την αναξιότητά τους και για να δείξουν ότι ενδιαφέρονται  για την καλλίτερη επίλυση των προβλημάτων της πολιτείας, χρησιμοποιούν την ρητορική τους δεινότητα».

Όμως και πολύ νεώτεροι διανοητές, όπως ο «H. Marcuze», έχει αναφερθεί στο ίδιο θέμα αναφέροντας:

 «Oι εκπρόσωποι του Λαού θα πρέπει να έχουν επιτύχει την «ειρήνευση» της ύπαρξής τους. Αυτό σημαίνει ότι οι ανάγκες τους, οι πόθοι τους και οι επιθυμίες τους δεν θα καθορίζονται από ιδιωτικά συμφέροντα που αποβλέπουν στην κυριαρχία και στη διαιώνιση των καταστρεπτικών μορφών της πάλης του ανθρώπου με τη φύση».

 

Οι κουρασμένοι χάνουν τη μάχη …

Είναι πραγματικά απογοητευτικό να ακούς σκόπιμα λαθεμένες πληροφορίες. Κάποιοι απλά δεν γνωρίζουν, πολλοί όμως επιμένουν στο ψέμα, για να σωθούν από μιαν αλήθεια που δεν αντέχουν.
Η Ελευθερία του Λόγου χωρίς Σκέψη και Γνώση ονομάζεται απλά Φλυαρία.
Είναι τόσο αληθινά τα λόγια του Αζιζ Νεσίν: “…Μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά , μας δώσανε παράσημα, τα πάντα κι όλα πολύ, εύκολα, μόνο με το Σώπα…”
Πάντα όταν απογοητεύομαι σκέφτομαι τα λόγια του Καζαντζάκη: “Ονειρεύομαι να φυσήξει άνεμος δυνατός, να πάρει μακριά όλα τα σκουπίδια της ζωής μας…”
Δύναμη μου δίνει μόνο ο Μπρέχτ και οι επόμενοι στίχοι του στην εικόνα.
Πρέπει να μένουμε δυνατοί και να ελπίζουμε…
Οι κουρασμένοι χάνουν τη μάχη

 

Μαχητής ή κηπουρός ;

Ένας μαθητής ρώτησε τον δάσκαλό του: «Μου διδάσκεις πώς να μάχομαι αλλά μου μιλάς συνέχεια για Ειρήνη και Αγάπη, πως μπορούν να συμφιλιωθούν αυτά τα δύο» ;

Και ο δάσκαλος απάντησε: «Είναι καλύτερα να είσαι μαχητής δουλεύοντας σε έναν κήπο, παρά κηπουρός μέσα σε έναν πόλεμο

Κάποιες βασικές γνώσεις

Όπως έχω αναφέρει πάρα πολλές φορές, τα όσα λέω και γράφω εδώ και περισσότερες από δύο δεκαετίες,  δεν αποτελούν ανεξάρτητα μεταξύ τους θέματα αλλά μια σειρά από μαθήματα που το κάθε ένα από αυτά είναι αναγκαίο προκειμένου να γίνουν κατανοητά κάποια επόμενα  κείμενα και γνώσεις.
Οι πρώτες από αυτές τις πληροφορίες δόθηκαν σε δύο σειρές ντοκιμαντέρ, οι οποίες παρουσιαστήκαν στην ΕΤ3 με τίτλους «Το Σύμπαν που αγάπησα» και «Έτσι βλέπω τον Κόσμο».
Οι γνώσεις αυτές αναλύθηκαν περαιτέρω σε μια σειρά περισσότερων από 500 περίπου  διαλέξεων τα 30 τελευταία χρόνια οι οποίες έγιναν στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας.
Το μεγαλύτερο μέρος όλου αυτού του υλικού βρίσκεται καταγεγραμμένο στο YouTube στο κανάλι «Άνεμος» στην διεύθυνση : https://www.youtube.com/channel/UCTEBA_tjo0mWhb2wD–Vp1Q
Παρόλα αυτά πολλοί φίλοι οι οποίοι ήρθαν σε επαφή με κομμάτια αυτών των γνώσεων τα τελευταία χρόνια, δεν έχουν επαφή με κάποια αρχικά, αλλά αναγκαία προαπαιτούμενα θέματα αλλά και απόψεις μου πάνω σε αυτά.
Δυστυχώς μια αναλυτική ενημέρωση από μέρους μου δεν είναι δυνατόν να γίνεται σε προσωπικό επίπεδο, για κάθε φίλο/η που μου το ζητά λόγω του όγκου των αναγκαίων πληροφοριών.
Για το λόγο αυτό προτείνω την παρακολούθηση των επόμενων 4ρων επεισοδίων από την εκπομπή «το Σύμπαν που Αγάπησα» στα οποία αναφέρομαι περιληπτικά και εύκολα, χωρίς επιστημονικές αποδείξεις, στις περισσότερες από τις αναγκαίες προαπαιτούμενες γνώσεις, όπως και σε κάποιες απόψεις μου πάνω στη σχέση της επιστήμης και της κοινωνίας των πολιτών.
1. Κύκλος 3ος / Ε01 «Το Σύμπαν Που Αγάπησα» Μάνος Δανέζης: Έτσι βλέπω το Σύμπαν (πρώτο μέρος) VIDEO 
2. Κύκλος 3ος / Ε02 «Το Σύμπαν Που Αγάπησα» Μάνος Δανέζης: Έτσι βλέπω το Σύμπαν (δεύτερο μέρος) VIDEO
3. Κύκλος 4ος / Ε04 «Το Σύμπαν Που Αγάπησα» Σκέψεις για την Επιστήμη VIDEO
4. Κύκλος 4ος / Ε06 «Το Σύμπαν Που Αγάπησα» Επιστήμη και νέος Κόσμος VIDEO
Για μια τεκμηριωμένη, σε επιστημονικό επίπεδο, άποψη παρακαλώ να ανατρέχετε σε εκπομπές, διαλέξεις, άρθρα και βιβλία μου τα οποία μπορείτε να βρείτε στην προσωπική μου ιστοσελίδα https://www.manosdanezis.gr/, σε διάφορα πεδία.

 

Οι λανθασμένες λύσεις των προβλημάτων μας

Συχνά συμβαίνει να μην μπορούμε δημιουργήσουμε ένα επιθυμητό Μέλλον, λόγω της κρυφής προσκόλλησης μας στις λύσεις που είχαμε επιλέξει παλαιότερα. Λανθασμένες λύσει οι οποίες  δεν λειτουργούν, και ίσως δεν λειτούργησαν ποτέ αλλά δεν το παραδεχόμαστε.
Όταν εμπλεκόμαστε στο κυνήγι λύσεων που πρακτικά αντιλαμβανόμαστε ότι δεν λειτουργούν, είναι φανερό ότι οι «Λύσεις» μας , έχουν γίνει το «Πρόβλημά» που θα πρέπει να λύσουμε με αλλαγή της Λογικής και των Δογμάτων  μας.

Ο παίκτης και τα πιόνια. Μια σημερινή πραγματικότητα

«Κλεμένο» από το f.b της φίλης μου Σοφίας Βερούκα
https://www.facebook.com/sofia.mperouka

Το Σκάκι

(Χόρχε Λουίς Μπόρχες 1899-1986)
Ασθενικός βασιλιάς, λοξός αξιωματικός, φρενιασμένη
βασίλισσα, πύργος ευθύς, πολυμήχανος στρατιώτης
απάνω στην ασπρόμαυρη πορεία
ψάχνει ο ένας τον άλλο και συγκρούονται σ’ επίμονη μάχη.
Δεν ξέρουν πως το σίγουρο χέρι
του παίχτη τους ρυθμίζει τη μοίρα,
δεν ξέρουν πως μια τρομαχτική νομοτέλεια
ελέγχει τις αποφάσεις και τη διαδρομή τους.
Αλλά κι ο ίδιος ο παίχτης είναι αιχμάλωτος
(η έκφραση είναι του Ομάρ) μιας άλλης σκακιέρας
με μαύρες νύχτες και άσπρες μέρες.
Ο Θεός κινάει τον παίχτη κι ο παίχτης τα πιόνια.
Μα άραγε ποιος Θεός, πίσω από το Θεό, κινάει το νήμα
της σκόνης και του χρόνου, του ονείρου και της αγωνίας;

Συνέντευξη του Μάνου Δανέζη στο περιοδικό, “Η Πόλη Ζει”

Συνέντευξη του Μάνου Δανέζη στους Χρύσανθο Ξάνθη & τηνΈφη Λάνταβου, για το περιοδικό η «Η Πόλη Ζει».

https://ipolizei.gr/manos-danezis-sunenteuksi/

Για περισσότερες πληροφορίες για το περιοδικό στην ιστοσελίδα https://ipolizei.gr/about/

Μία δια ζώσης συζήτηση με τον κο Δανέζη θα είχε λιγότερες δυσκολίες από αυτές που έχει μία διαδικτυακή συνέντευξη μαζί του. Συνήθως οι απαντήσεις του δημιουργούν νέες ερωτήσεις.

Έχει τον τρόπο να κλείνει όσο επιτρέπει στον εαυτό του όποια ζητήματα θεωρεί ο ίδιος πως θέλει να το κάνει. Είναι από τους λίγους επιστήμονες που λέει «δεν ξέρω» ή που αρνείται να απαντήσει όταν για κάτι δεν είναι σίγουρος.

Μία δύσκολη συζήτηση λοιπόν και για τους αναγνώστες, μιας και προϋποθέτει να συγκεντρωθεί κάποιος σε αυτό που διαβάζει, να θέλει να ψηλαφήσει, να ανιχνεύσει, να αφιερώσει χρόνο. Από αυτές τις 4 σελίδες μακάρι να δημιουργηθεί το ενδιαφέρον για «μαθητεία».

Continue Reading