All Posts By
“Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν θέλουν να μάθουν την αλήθεια… για να μην χαθούν οι ψευδαισθήσεις τους “
Νίτσε
Πολλές φορές η ψευδαίσθηση της αλήθειας των δογμάτων μας, είναι αυτή που συντηρεί την φλύαρη έπαρση του “Εγώ” μας, το οποίο έχουμε όλο και περισσότερη ανάγκη, όσο λιγότερη αυτοεκτίμηση έχουμε για την ποιότητα της ύπαρξής μας.
Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ότι….
η Αγάπη είναι αυτό που πρέπει να ζητάμε,
Είτε μέσα στη στενή σχέση μας με την ομορφιά της Φύσης…
Είτε στο δρόμο, σε μια ατέλειωτη λιτανεία διαμαρτυρίας και διεκδίκησης
Καλή Πρωτομαγιά
Το παν δεν είναι να αποφεύγεις την Καταιγίδα ….
Αλλά να μην χάσεις την Ψυχή και τη Ζωή σου μέσα σ’ αυτήν …
Από το βιβλίο του Μάνου Δανέζη και Στράτου Θεοδοσίου: «Το Μέλλον του Παρελθόντος μας – Επιστήμη και Νέος Πολιτισμός» Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 2005
Είναι πλέον εμφανές σε όλους μας ότι εδώ και αρκετά χρόνια αυτό που ονομάζουμε «δυτική αντιπροσωπευτική δημοκρατία» αποκλίνει δραματικά από τους βασικούς κανόνες της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, την οποία υποτίθεται ότι αποδέχεται ως βάση της συγκρότησής της. Δεν θα ήταν παρακινδυνευμένο να υποστηρίξουμε ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα προσεγγίζει το «Ολιγαρχικό», με μια βασική διαφορά. Επιτρέπει στους πολίτες, μέσω διαφανών εκλογικών διαδικασιών, να επιλέγουν δημοκρατικά την ολιγαρχική ομάδα της αρεσκείας τους, καθώς και τα πρόσωπα που θα την πλαισιώσουν. Το σύστημα αυτό, πολλές φορές, ολισθαίνει σε μοναρχικό, όταν ο πρώτος τη τάξει της ομάδας εξουσίας πιστέψει στην «ενός ανδρός αρχή», επιβάλλοντας τη θέληση και τις επιλογές του με κάθε τρόπο, θεμιτό ή αθέμιτο.
Σε ένα τέτοιο πολιτικό σύστημα, έννοιες όπως αυτές του «κοινωνικού ελέγχου», της «διαφάνειας», της «συμμετοχής», του «δικαίου», της«ισονομίας» και της «ισοπολιτείας» των «ίσων ευκαιριών», όπως και τόσες άλλες, χάνουν το νόημά τους. Αποτελούν απλώς «κούφια» νοήματος λόγια, τα οποία διατυπώνονται απλώς από συνήθεια, ή για λόγους εντυπωσιασμού και προπαγάνδας, στην προσπάθεια διαιώνισης του συστήματος της «Δημοκρατικής Ολιγαρχίας». και των προσώπων που την συγκροτούν.
Στο πλαίσιο μιας τέτοιας πολιτικής συγκρότησης, οι πολίτες διαπαιδαγωγούνται αντιδημοκρατικά στο όνομα της Δημοκρατίας. Δεν συνειδητοποιούν ότι οι εκλεγέντες αντιπρόσωποί τους δεν μεταφέρουν τις λαϊκές απόψεις και διεκδικήσεις, αλλά αποτελούν κομματικούς παράγοντες, οι οποίοι, τις περισσότερες φορές, υπακούουν τυφλά και υστερόβουλα στα κελεύσματα του αρχηγού, των βαρόνων και των οπλαρχηγών της ολιγαρχικής ομάδας εξουσίας.
Η συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας «πνίγει» τους πολίτες που την συνειδητοποιούν, αναγκάζοντάς τους να διεκδικούν τα δίκαια ή άδικα δικαιώματά τους από την πολιτεία, πολλές φορές, βίαια και εξωθεσμικά. Τι άλλο όμως θα μπορούσαν να κάνουν, όταν οι αντιπρόσωποί τους πολιτεύονται μεν, αλλά ενίοτε βουλεύονται;
Η απειλούμενη Δημοκρατία
Όπως αναφέρει ο JonathaIsrael, καθηγητής της Σχολής Ιστορικών Σπουδών του Institute of Advanced Study του Πανεπιστημίου του Princeton σε συνέντευξή του στον Β. Μουρδουκούτα, στην εφημερίδα «Καθημερινή» (Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2005 σ.5): «…Η κοινωνική συγκρότηση είναι εσωτερική και αφορά δύο διαφορετικές δυτικές πολιτικές παραδόσεις. Από τη μία πλευρά έχουμε μια γνήσια δημοκρατική παράδοση η οποία απειλείται, ενώ από την άλλη πλευρά έχουμε μια κίβδηλη, χαλκευμένη ψευδο-δημοκρατική ρητορική, διευθυνόμενη από ιμπεριαλιστές και πολυεθνικές εταιρίες, φορείς που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την υπεράσπιση αξιών όπως η ατομική ελευθερία, αλλά κατηγοριοποιούν τους ανθρώπους εκμεταλλευόμενοι απλοϊκά συναισθήματα δίχως να τα πιστεύουν. Η ενδογενής σύγκρουση αξιών είναι πασίδηλα το μόνο δεδομένο. Η δέσμη των ιδεών του ριζοσπαστικού διαφωτισμού έχει διαβρωθεί επικίνδυνα. Οι νέες μορφές διακυβέρνησης, οικονομικής δραστηριότητας, δημοσιογραφίας και τηλεόρασης, συνιστούν παράγοντες που διαβάλλουν και αποδυναμώνουν σημαντικές πλευρές της αληθινής Δημοκρατικής ζωής. Την ίδια στιγμή και με τις ίδιες αρνητικές επιπτώσεις, νέοι μηχανισμοί, συγκροτούν και επιβάλλουν νεότευκτες κοινωνικές και πολιτικές ιεραρχίες. Αυτή είναι η κατάσταση των πραγμάτων σήμερα,. αυτή είναι η κυρίαρχη ιδεολογία, και αυτές είναι οι αντίξοες συνθήκες στις οποίες καλείται για μια ακόμα φορά να προβάλει σθεναρή αντίσταση ο ριζοσπαστικός διαφωτισμός».
Η Ελληνική υποχρέωση
Όσον αφορά την Ελλάδα, αλλά και όλα τα μικρά κράτη της περιφέρειας του δυτικού κόσμου, τα προηγούμενα προβλήματα έχουν πάρει έναν δραματικό χαρακτήρα. Η προσπάθεια επαναχάραξης των σφαιρών επιρροής στον κόσμο μέσω της συμφωνίας της Μάλτας και τα καλπάζοντα υπερεθνικά οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα, αποτελούν το ιδανικό πεδίο ανάπτυξης μιας «ολιγαρχικής δημοκρατίας». Αυτό όμως που θα πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι για την κατάσταση αυτή δεν φταίνε τα πρόσωπα, αλλά το πολιτικό σύστημα το οποίο έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο και θα πρέπει επιτέλους να ανανεωθεί. Η ανανέωση αυτή δεν είναι δυνατόν να στηρίζεται σε μιαν απλή αντιγραφή άλλων δυτικών συστημάτων, τα οποία δεν έχουν λάβει υπ’ όψη τους τις ελληνικές ιδιαιτερότητες.
Η Ελλάδα γέννησε την ανόθευτη Δημοκρατία, τη βάση των Δυτικών Δημοκρατιών, και ως εκ τούτου θα πρέπει να αποτελεί το θεματοφύλακα των βασικών αξιών της. Είναι υποχρέωσή της, αντί να αναπαράγει την Ολιγαρχική Δημοκρατία άλλων δυτικών κρατών, να κάνει προτάσεις ανατροπής και αντικατάστασής της από μια γνήσια Δημοκρατία, εναρμονισμένη με την σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα και συνεπή με τα βασικά και απαράβατα δημοκρατικά δεδομένα. Τη Δημοκρατία αυτή, η οποία θα πρέπει να διέπεται από μια σειρά βασικών δημοκρατικών αρχών, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη ιστορικά να την μεταλαμπαδεύσει σε ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο.
Από το βιβλίο των Μ.Δανέζη και Σ. Θεοδοσίου: “Το Μέλλον του Παρελθόντος μας”,
Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 2005
Στα πλαίσια μιας ανελέητης γεωστρατηγικής –οικονομικής σύγκρουσης των «μεγάλων δυνάμεων» , ο έλεγχος κρατών και κοινωνιών επιχειρείται πλέον μέσω του ελέγχου, ή της επιλεκτικής προώθησης στην εξουσία, «δημοκρατικά» εκλεγμένων κυβερνήσεων, «συνεργάσιμων», πάντα «συμφωνούντων» και «γεμάτων κατανόηση», όσον αφορά τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις τρίτων. Τα τεράστια ποσά τα οποία κάποτε σπαταλιούνταν για την προώθηση στρατιωτικών ή πολιτικών δικτατοριών σήμερα πλέον διατίθενται με στόχο τον έλεγχο επιλεγμένων κοινωνικών ομάδων εξουσίας και πίεσης, όπως και σε δράσεις εντυπωσιασμού και ελέγχου των «κοινωνικών μαζών».
Για το λόγο αυτό η κατάκτηση της πνευματικότητας, ως πολιτισμικού αγαθού από μέρους του Λαού, μειώνει την δυνατότητα επηρεασμού των κοινωνιών μέσω πράξεων φτηνού εντυπωσιασμού. Η ανάπτυξη της κουλτούρας του λαού είναι το βασικότερο όπλο ξεπεράσματος της κρίσης και της εγκαθίδρυσης ενός νέου ευρωπαϊκού πολιτισμικού ρεύματος αξιών.
Η «Ανάσταση» δεν είναι μόνο ένα επαναλαμβανόμενο «Έθιμο», αλλά μια θύμηση όλων όσων είχαμε ξεχάσει προκειμένου να οδηγηθούμε στην απελευθέρωση του Ανθρώπου από τα δεσμά των ψευδαισθήσεων του «Homo Sapience».
Μετά από μια τέτοια απελευθέρωση ευχή μου είναι
«Καλό και Ευτυχισμένο Πάσχα»
Πάσχα σημαίνει “Διάβαση” , “Πέρασμα”
Με Υγεία λοιπόν , Αισιοδοξία, Κουράγιο, Υπομονή και Αλληλεγγύη για να διασχίσουμε τη «Νέα Διάβαση» που ανοίγεται μπροστά μας, προς τις προκλήσεις του Μέλλοντός μας
«Μεγάλη Πέμπτη» σήμερα για εκατομμύρια πολίτες σε όλο τον κόσμο..
Μια μέρα θύμησης Κάποιου που δεν δείλιασε να μιλήσει Ελεύθερα μπροστά στους άδικους και ωφελιμιστές διώκτες Του …
Ας μην κάνουμε υποκριτικά ότι δεν καταλαβαίνουμε τις αλληγορίες των εξιστορήσεων …
Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί …
Τελικά δεν πρέπει να στεκόμαστε στο όνομα του «Προσώπου» το οποίο έχει το κουράγιο να εκφράζει τις μεγάλες αλήθειες πληρώνοντας με τη ζωή του το κουράγιο του, αλλά … «στο τι λέει»
Όποιος τολμά να μιλά την γλώσσα της Αλήθειας μπροστά στους άδικους διώκτες του, την ώρα που τον δικάζουν, και γνωρίζει ότι θα τον καταδικάσουν σε θάνατο, αξίζει, αν μη τι άλλο, «τον απέραντο σεβασμό μας».
Όσοι δεν σέβονται, με λόγια ή πράξεις, αυτά τα πρόσωπα, απλά ανήκουν στις ομάδες ανθρώπων οι οποίες αντιμάχονται, όχι τα πρόσωπα, αλλά τις μεγάλες ιδέες και αξίες που αυτά διατυπώνουν και υπερασπίζονται με το αίμα τους.
Ουαί υμίν «γραμματείς» και «φαρισαίοι» υποκριτές …
(Μκ 12,38-40. Λκ11,37-52. 20,45-47)
…Δένετε βαριά και δυσβάστακτα φορτία, και τα θέτετε πάνω στους ώμους των ανθρώπων, αλλά εσείς ούτε το δάχτυλό σας με το δάχτυλό σας δεν κουνάτε για να βοηθήσετε, και όλα τα έργα σας τα κάνετε, για να σας δουν με θαυμασμό οι άνθρωποι.
… Αλίμονο όμως σ’ εσάς, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές, γιατί κατατρώτε τις οικίες των χηρών και για πρόφαση κάνετε μακριές προσευχές.
..Οδηγοί τυφλοί, που διυλίζετε το κουνούπι, αλλά καταπίνετε την καμήλα.
Αλίμονο σ’ εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές, γιατί καθαρίζετε το απέξω του ποτηριού και του πιάτου, ενώ από μέσα είναι γεμάτα από αρπαγή και ακράτεια. …Αλίμονο σ’ εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές, γιατί μοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οι οποίοι απέξω βέβαια φαίνονται ωραίοι, αλλά από μέσα είναι γεμάτοι από οστά νεκρών και από κάθε ακαθαρσία. Έτσι κι εσείς απέξω βέβαια φαίνεστε στους ανθρώπους δίκαιοι, αλλά από μέσα είστε γεμάτοι υποκρισία και ανομία.
