All Posts By
Δεν κατάφερα να αλλάξω το σύστημα ,
Όμως δεν θα επιτρέψω ούτε σε αυτό να με αλλάξει
Χρόνης Μίσσιος
Όμως…
Αν δεν επιτρέψουμε στο σύστημα να μας αλλάξει
Ήδη το σύστημα θα έχει αλλάξει.
Μάνος Δανέζης
Με έχουν κουράσει αφάνταστα οι «κοντόμυαλες» κοκορομαχίες και δηλώσεις κάποιων «εγωκεντρικών» και «μωροφιλόδοξων», «πατέρων» και «μητέρων» του Έθνους και των «παρατρεχάμενών» τους.
Σε όλους αυτούς θέλω να υπενθυμίσω … το πρόβλημα της καμήλας με την καμπούρα της…
Είναι πολύ γνωστό ότι η καμήλα δεν μπορεί να δει την καμπούρα της, βλέπει όμως και κατακρίνει τις καμπούρες όλων των άλλων.
Πολλοί από μας δεν αναγνωρίζουν κάποια από τα ελαττώματα τους, όμως τα κατακρίνουν όταν τα διακρίνουν στις συμπεριφορές των άλλων.
Ας μη γίνεται η «Ελευθερία του Λόγου», όπλο ενάντια στη «Ελευθερία της Σκέψης» από φόβο μήπως τα αποτελέσματα της «Σκέψης» γίνουν κάποτε γνωστά μέσω της «Ελευθερίας του Λόγου».
Η «Ελευθερία του Λόγου» χωρίς «Σκέψη» και «Γνώση» ονομάζεται απλά «Φλυαρία»
Από το βιβλίο του Richard Bac, «Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον»
«..Tο να βρούμε αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα στη ζωή μας και να τραβήξουμε προς τα εκεί με θάρρος, ακλόνητη αποφασιστικότητα και επιμονή, είναι ο δρόμος όλων εκείνων που τολμούν να ζουν ευτυχισμένοι. Ως αντάλλαγμα για αυτή την προσπάθεια μας θα μας περιφρονήσουν, θα μας χλευάσουν και θα μας εξοστρακίσουν από τον κύκλο τους οι φίλοι και οι συγγενείς.
Αν επιμείνουμε όμως, αν αντέξουμε τη μοναξιά μας και μείνουμε αφοσιωμένοι σε αυτό που με τόση αγάπη αποφασίσαμε να κάνουμε, τότε θα ανακαλύψουμε ότι έχουμε καινούριους φίλους και καινούριους συγγενείς, οι οποίοι ήδη συμμερίζονται τις αξίες και τα ιδανικά που έχουμε επιλέξει, κι ότι μαζί τους θα πετάξουμε πολύ πιο μακριά και πιο ψηλά από όσο μπορούμε να ονειρευτούμε….
…Ο Γλάρος Ιωνάθαν πέταξε πολύ μακριά …
…Η μεγάλη του θλίψη δεν οφειλόταν τόσο στη μοναξιά όσο ότι οι άλλοι γλάροι δεν θέλησαν να πιστέψουν στο μεγαλείο της πτήσης που τους περίμενε. Είχαν αρνηθεί να ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν.
…Ο Γλάρος Ιωνάθαν κράτησε στη σκέψη του μια εικόνα από τα μεγάλα σμήνη γλάρων στην αμμουδιά μιας άλλης εποχής, και ήξερε με ασκημένη άνεση, πως δεν ήταν φτερό και κόκκαλο, αλλά μια τέλεια ιδέα της λευτεριάς και της πτήσης, που τίποτα δεν την περιόριζε.
…Βλέπει μακρύτερα κείνος ο γλάρος που πετάει ψηλότερα.
…Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να δείξει σε κάποιον στη Γη πως να βλέπει χίλια μίλια μακριά, αυτός θα ‘ναι μόνο ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον.”
Σε λίγες ώρες κλείνει η ημέρα θύμησης μιας μελανής περιόδου της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας.
Επειδή όμως ο φασισμός, κατά καιρούς εφευρίσκει τρόπους κατάλυσης των Δημοκρατικών θεσμών ας κρατήσουμε ως συμπέρασμα της σημερινής ημέρας θύμησης ότι: «Ο μεγαλύτερος εχθρός της Δημοκρατίας δεν είναι ο Φόβος, αλλά το Βόλεμα».
Η απειλούμενη Δημοκρατία
Δρ Μάνος Δανέζης
Αστροφυσικός
Απόσπασμα από το άρθρο του Μάνου Δανέζη: «Οι 4 σκληρές αλήθειες που κάποιοι μας κρύβουν», στην ομογενειακή εφημερίδα «The New Hellenic Τimes» στις 12 Ιουνίου 2019 ( https://thenewhellenictimes.com/dr-manos-danezis-oi-4-sklires-alitheies-poy-kapoioi-mas-kryvoyn/)
Στα πλαίσια μιας ανελέητης σύγκρουσης, με στόχο την παγκόσμια οικονομική, κοινωνική και πολιτική κυριαρχία, έχει ξεπεραστεί η εποχή εγκαθίδρυσης δικτατοριών στην ευρύτερη Ευρωπαϊκή περιφέρεια.
Ο έλεγχος κρατών και κοινωνιών επιχειρείται πλέον μέσω του ελέγχου, ή της επιλεκτικής προώθησης στην εξουσία, «δημοκρατικά» εκλεγμένων κυβερνήσεων, «συνεργάσιμων», πάντα «συμφωνούντων» και «γεμάτων κατανόηση», όσον αφορά τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις τρίτων. Τα τεράστια ποσά τα οποία κάποτε σπαταλιόντουσαν για την προώθηση στρατιωτικών ή πολιτικών δικτατοριών σήμερα πλέον διατίθενται με στόχο τον έλεγχο επιλεγμένων κοινωνικών ομάδων εξουσίας και πίεσης, όπως και σε δράσεις εντυπωσιασμού και ελέγχου των κοινωνικών μαζών.
Στην σύγχρονη αυτή προσπάθεια ελέγχου των διοικητικών δομών των επί μέρους κοινωνιών, πρέπει να απαντήσουμε με περισσότερη δημοκρατία. Η ουσιαστική διεύρυνση των εκλογικών σωμάτων σε όλα τα επίπεδα ακυρώνει την δυνατότητα επηρεασμού τους. Αυτό σημαίνει ότι οι κοινωνικές ηγεσίες δεν πρέπει πλέον να εκλέγονται από μικρά εκλογικά σώματα, τα οποία δεν διασφαλίζονται από εξωτερικές και εσωτερικές, εξωθεσμικές και αντιουμανιστικές παρεμβάσεις.
Ομοίως, η κατάκτηση της πνευματικότητας, ως πολιτισμικού αγαθού από μέρους του λαού, μειώνει την δυνατότητα επηρεασμού των κοινωνιών μέσω πράξεων φτηνού εντυπωσιασμού. Η ανάπτυξη της κουλτούρας του λαού είναι το βασικότερο όπλο ξεπεράσματος της κρίσης και της εγκαθίδρυσης ενός νέου ευρωπαϊκού πολιτισμικού ρεύματος αξιών.
Κρύβοντας το κεφάλι μας μέσα στο χώμα της δήθεν «άγνοιας», δεν θα αποφύγουμε ένα μέλλον που δεν μας αξίζει.
Ας το περιμένουμε ως Ελεύθεροι Άνθρωποι, «όρθιοι» αλλά … προετοιμασμένοι για το πώς θα το αντιμετωπίσουμε.
«Ας μιλήσουμε για λίγο για την Θέμιδα και την Αστραία, θεές της Δικαιοσύνης και της Συμπαντικής και Θεϊκής Νομιμότητας. Τότε που η «Νομιμότητα» πήγαζε από την «Δικαιοσύνη» του «Χρυσού Γένους» των Ανθρώπων και δεν αποτελούσα νόθο τέκνο του «άρρωστου ανθρώπινου εγωισμού» και του «απάνθρωπου οικονομικού συμφέροντος» του «Σιδηρού Γένους» της ανθρωπότητας που διανύουμε».
Νομιμότητα και Δικαιοσύνη
Δρ Μάνος Δανέζης
Αστροφυσικός
Μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία (Ησίοδος: περίπου 630 π.Χ.) η θεά «Θέμις» σε συμβολικό επίπεδο αντιπροσώπευε την θεϊκή νομιμότητα η οποία εκφράζει την φυσική και ηθική συμπαντική τάξη, καθώς και την Ολύμπια εθιμοτυπία.
Πάνω στη Γη την Συμπαντική και Θεϊκή Νομιμότητα εκπροσωπούσε η θεά Αστραία η οποία ήταν κόρη του Δία και της Θέμιδος θεάς της Δικαιοσύνης. Κατά άλλους ήταν κόρη του Τιτάνα Αστραίου και της Τιτανίδας Ηούς που την έλεγαν και Δίκη (Άρατος Φαινόμενα, 96 κ.ε), και την παρίσταναν με ζυγαριά και φοίνικα στο ένα χέρι και στάχυ ή ξίφος στο άλλο.
Κατά τον Οβίδιο και τον Ησίοδο η Αστραία κατοικούσε στη Γη μαζί με τους άλλους Θεούς μέχρι την περίοδο του «Χρυσού Γένους» των ανθρώπων, γι’ αυτό και οι αρχαίοι ποιητές ονόμαζαν την εποχή εκείνη και «εποχή της Αστραίας».
Όμως κατά τον «Σιδηρού αιώνα» των ανθρώπων όταν άρχισαν οι πόλεμοι και οι άνθρωποι εγκληματούσαν αγνοώντας τη συμπαντική και θεϊκή νομιμότητα, ένας – ένας οι Θεοί εγκατέλειψαν τη Γη με πρώτη την «Αιδώ» (ντροπή) στη θέση της οποίας εγκαταστάθηκε από τους ανθρώπους το «Έγκλημα». Τελευταία εγκατέλειψε τη Γη η Αστραία η οποία αρχικά μετέβη στον Όλυμπο και από εκεί στον Ουρανό, όπου εισήλθε στον αστερισμό της Παρθένου (επειδή παρέμεινε αγνή παρθένα).
‘Όπως είναι προφανές αυτό που σήμερα ονομάζουμε «ανθρώπινη Δικαιοσύνη» δεν εκπροσωπείται από την «Θέμιδα» ή την «Αστραία», τις οποίες προσβάλει και διασύρει εφόσον υπηρετει και εκφράζει απλά μια ανθρώπινη Νομιμότητα του σημερινού «Σιδηρού Γένους των ανθρώπων» η οποία όλο και περισσότερο απομακρύνεται από τους Συμπαντικούς κανόνες και τις γενεσιουργικές Φυσικές αξίες της «Δικαιοσύνης» των δύο θεοτήτων.
Δεν γίνεται να είσαι άλλος άνθρωπος από αυτό που γεννήθηκες. Μπορείς να χαίρεσαι και να ανθίζεις ποτισμένος με την αγάπη για αυτό που είσαι, ή να μαραίνεσαι καταδικασμένος από εσένα τον ίδιο που δεν είσαι κάτι άλλο
Ένα κείμενο του Χόρχε Μπουκάϊ – Ο Δρόμος της Αυτοεξάρτησης
Ο Βασιλιάς πάει στον κήπο του και βλέπει πως τα δέντρα, οι θάμνοι και τα λουλούδια του ξεραίνονται
Η Βελανιδιά τού λέει πως ξεραίνεται γιατί δεν μπορεί να είναι τόσο ψηλή όσο το Πεύκο.
Γυρίζει προς το Πεύκο και το βλέπει πεσμένο κάτω γιατί δεν μπορεί να κάνει σταφύλια όπως το Αμπέλι.
Και το Αμπέλι ξεράθηκε γιατί δεν έκανε λουλούδια σαν την Τριανταφυλλιά.
Βλέπει την Τριανταφυλλιά να κλαίει γιατί δεν είναι γερή και δυνατή σαν τη Βελανιδιά.
Και ξάφνου, βλέπει ένα φυτό, μια Φρέζια, γεμάτη άνθη και πιο δροσερή από ποτέ.
