Είναι συνηθισμένο φαινόμενο να κάνουμε ότι ξεχνάμε, ή ότι δεν γνωρίζουμε, κοινωνικά γεγονότα  για τα οποία η αντίδρασή μας κάποτε, λόγω φόβου, ή κακής εκτίμησης, σήμερα μας κάνουν να ντρεπόμαστε, ή να αισθανόμαστε άσχημα.

Η μόνη εξιλέωση για ότι ντροπιαστικό  κάναμε κάποτε, είναι να το αναγνωρίσουμε, χωρίς ντροπή και φόβο χαράζοντας ένα νέο δρόμο σκέψης και δράσης στη ζωή μας.

Μια πρακτική επιβεβαίωση της Εσωτερικής Αναμόρφωσής μας αποτελεί η έκφραση της Συγνώμη (Συν + Γνώμη).

Η συγνώμη αποτελεί μια πράξη αποδοχής του εσφαλμένου της πρότερης γνώμης μας, σε μια σειρά θεμάτων, και η κοινοποίηση της αποδοχής ως ορθής, της γνώμης κάποιων άλλων. Δηλαδή η δήλωση ότι έχουμε κοινή (συν) πλέον γνώμη με ένα σύνολο ανθρώπων με τους οποίους διαφωνούσαμε πριν.

Η διατύπωση της συγνώμης αποτελεί μια ύψιστη πράξη πάταξης του «Εγωισμού», του μεγαλύτερου δηλαδή εμποδίου της πνευματικής ανέλιξης.

Η δήλωση –αίτηση προς τον άλλον, μετά την Συγνώμη είναι η «Συγχώρηση» (Συν + Χωρώ). Δηλαδή δηλώνουμε προς τους άλλους ότι εφόσον πλέον έχουμε την αυτή γνώση με αυτούς(Συν + Γνώμη), αιτούμεθα να βρεθούμε μαζί τους (Συν) στον αυτό Χώρο, δηλαδή να Συνυπάρξουμε .

Δεν Ξεχνώ

Θερμοπύλες (Κ. Καβάφης)

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.

Ποτέ από το χρέος μη κινούντες· δίκαιοι κι ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις, αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία· γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι, πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε· πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες, πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

«…Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν) πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κι οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε…»

Ζώντας σε μια περίοδο όπου το αγαπημένο «σπορ» των περισσότερων ανθρώπων είναι να βρίσκουμε «λάθη» στη ζωή των άλλων ανθρώπων προκειμένου να τους κρίνουν και να τους καταδικάζουν, η ιστοριούλα του Χόρχε Μπουκάι είναι πολύ ενδιαφέρον να διαβαστεί

Το ραγισμένο δοχείο

Μια ιστοριούλα του Χόρχε Μπουκάι

https://redirect.is/mo31

Πριν πολλά χρόνια, σε μια επαρχεία κάπου στην Κίνα, ζούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα η οποία κουβαλούσε καθημερινά νερό από ένα μακρινό ρυάκι με δύο μεγάλα δοχεία περασμένα σε ένα μακρύ ξύλινο κοντάρι το οποίο στήριζε στους ώμους της.

Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που μπορούσε να χωρέσει.

 Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής, από το ρυάκι στο σπίτι, έφθανε με τη στάθμη του νερού εώς τη μέση.

Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γυναίκα κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της.

Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί.

Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε κι ένοιωθε ντροπή για την ατέλεια του.

Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στην ηλικιωμένη γυναίκα.

«Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη»!

«Μα γιατί»; ρώτησε η γριά. «Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή»;

«Ε, να ! Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα και εσύ!»

Η γυναίκα χαμογέλασε: «Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου; Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα».

«Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες. Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και τα τοποθετώ το τραπέζι μου. Αν δεν ήσουν εσύ δεν θα είχα τόση ομορφιά να στολίζει το σπιτικό μου!»

«Βέβαια δεν ήταν η ατέλειά του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα της ηλικιωμένης γυναίκας να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του.

 Ο καθένας μας έχει τις «ρωγμές» του και τις «αδυναμίες» του, που μπορούν να γίνουν χρήσιμες και να «στολίσουν» τη ζωή μας.

Κάθε «ρωγμή» μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα, αρκεί κάποιος να μπορέσει να διακρίνει τον τρόπο με τον οποίο η ατέλεια μας αυτή μπορεί να ομορφύνει την ίδια μας την ύπαρξη. «Ραγισμένοι» φίλοι, μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου και να απολαμβάνετε το άρωμα των λουλουδιών που φυτρώνουν στη μεριά σας.

Αν ο καθένας μας μετέτρεπε σαν την ηλικιωμένη γυναίκα τις ατέλειες του διπλανού του σε κάτι χρήσιμο και όμορφο, σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος.

Συμπαντικές κλίμακες και μεταβολή των Φυσικών νόμων

Πάρα πολλές φορές οι επικριτές των σύγχρονων επιστημονικών θέσεων, ακόμα κι αν αυτές πηγάζουν από πειραματικά δεδομένα, στηρίζουν τις αντιρρήσεις τους σε επιχειρήματα τα οποία αντλούν την λογική τους από τις κλασικές επιστημονικές γνώσεις (Νευτώνεια Φυσική, Ευκλείδεια Γεωμετρία, Σχετικότητα) οι οποίες λειτουργούν μόνο στην κλίματα των αισθητών, ή κλασσικά μετρούμενων μηχανιστικών φαινομένων.

Η μέθοδος αυτή είναι πέρα έως πέρα λανθασμένη, ακόμα και αν και πολλές φορές, αυτοί που την χρησιμοποιούν είναι δοκιμασμένοι επιστήμονες.

Πάνω σε αυτό το θέμα θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι, όπως γνωρίζουμε πλέον: Ανάλογα της κλίμακας συγκρότησης του «Κόσμου», αλλάζουν και οι επιστημονικοί Φυσικοί Νόμοι που τον εκφράζουν και αποδεικνύουν την υπόστασή του». Για παράδειγμα, οι φυσικοί νόμοι της κλασσικής Μηχανικής δεν εξηγούν τον κόσμο των ατόμων, ούτε η Ατομική Φυσική τον κόσμο των Κβάντα, των Στοιχειωδών Σωματιδίων και της Φυσικής του Κενού. Δηλαδή, αυτό σημαίνει ότι, αν δεν μπορούμε να βιδώσουμε μια βίδα, ίσως χρησιμοποιούμε λάθος εργαλείο. Η βίδα δεν βιδώνεται με «σφυρί» αλλά με «κατσαβίδι». Αν δεν διαθέτουμε κατσαβίδι, δεν συμπεραίνουμε ότι η βίδα δεν είναι σωστή. Απλά προσπαθούμε να βρούμε που πουλάνε κατσαβίδια.

Μια μεγάλη επιτυχία του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ)*

στο Ηράκλειο Κρήτης

Ο Δρ. Παρασκευά Τζάλλα (Διευθυντής Ερευνών στο ΙΤΕ) και Καθ. Maciej Lewenstein (ICFO- Ισπανία) σε συνεργασία με ερευνητές και από Technion-Κίνα, MBI-Γερμανία, ELI-ALPS-Ουγγαρία και Παν. Κρήτης, κατόρθωσαν να δημιουργήσουν κβαντικό φώς γεγονός το οποίο ανοίγει νέους δρόμους στις κβαντικές τεχνολογίες και τη φυσική με ισχυρά λέιζερ

Διεθνής συνεργασία Ερευνητών του Ινστιτούτου Ηλεκτρονικής Δομής και Λέιζερ του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ)* κατάφερε να δημιουργήσει κβαντικό φως με μοναδικές ιδιότητες και, ταυτόχρονα, να απαντήσει σε καίρια ερωτήματα στην περιοχή της αλληλεπίδρασης της ύλης με ισχυρά πεδία λέιζερ, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τόσο την κβαντική συμπεριφορά της ύλης όσο και αυτή του φωτός.
Continue Reading

(Έτσι τελειώνει το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Ζαν Πωλ Σαρτρ, «Οι Λέξεις»)

«…Αυτό που μ’ αρέσει στην τρέλα μου, είναι που με προστάτεψε, απ’ την πρώτη μέρα, απ’ τους πειρασμούς της «ελίτ».  Δεν πίστεψα ποτέ τον εαυτό μου ευτυχή κάτοχο ενός «ταλέντου». Μόνη μου έγνοια ήταν να σωθώ – με άδεια χέρια κι’ άδειες τις τσέπες – χάρη στη δουλειά και την πίστη.

Η καθαρή μου αυτή επιλογή δεν με ύψωσε πάνω από κανένα. Δίχως εξοπλισμό, δίχως σύνεργα, ρίχτηκα ολόκληρος στη δουλειά για να σωθώ ολόκληρος.

Αν βάλω την αδύνατη Σωτηρία στην αποθήκη των άχρηστων τι απομένει; «Ένας ακέραιος άνθρωπος, καμωμένος όπως όλοι οι άνθρωποι, που αξίζει όσο όλοι και που είναι ίσος με τον οποιονδήποτε».

Ζαν Πωλ Σαρτρ

Μέσω της «Γνώσης» αναζητάμε αρχικά κάποιες πρώτες απλές «αλήθειες». Όμως η λέξη «αλήθεια» στην Ελληνική γλώσσα, συντίθεται από το στερητικό «α» (άλφα) και τη λέξη «λήθη» (α + Λήθη) και σημαίνει: «θυμάμαι κάτι που έχω ξεχάσει και ή απλά δεν με συμφέρει να θυμάμαι»

Το πρώτο βήμα αναζήτησης της αλήθειας αναφέρεται στις «προσωπικές αλήθειες», τις οποίες έχουμε επιμελώς κρύψει, και είναι αυτές οι οποίες αφορούν εμάς τους ίδιους.

Continue Reading

Κατά την περίοδο μιας πολύ μεγάλης κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε, αυτό που έχει μεγάλη Εθνική σημασία είναι η ψυχολογία του Λαού.

H «Εμπιστοσύνη» των πολιτών στο πρόσωπο αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις (πολιτικές ή επιστημονικές) αλλά και αυτών οι οποίοι διακινούν και διαμορφώνουν τις πληροφορίες, επηρεάζοντας την ψυχολογία των πολιτών, αποτελεί τον βασικό παράγοντας ξεπεράσματος κάθε κρίσης.

Ναι μεν είναι επικίνδυνη μια πανδημία, αλλά πιο επικίνδυνα είναι τα γεγονότα τα οποία σχεδιάζονται διεθνώς και υλοποιούνται, στηριζόμενα στον άκρατο φόβο των πολιτών, λόγω της πανδημίας.

 Όμως, όπως έχω αναφέρει πολλές φορές, μια κοινωνία που κυριαρχείται από υπέρμετρους φόβους, είναι μια υποταγμένη κοινωνία, μια κοινωνία ανίκανη να αντιδράσει λογικά και ήρεμα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της.

Μια φοβισμένη κοινωνίας κυριαρχείται από την αίσθηση του πανικού, της οργής, της εκδίκησης και της ανεξέλεγκτης βίας.

Για τους προηγούμενους λόγους, και επειδή πιστεύω ότι θα πρέπει να «μαζευτούν» οι προτείνοντες, οι λαμβάνοντες μέτρα, και αυτοί που τα εφαρμόζουν, προτείνω (προς το παρόν) να διαβαστεί από όλους αυτούς το επόμενο κείμενο*

Περικοπές από το βιβλίο του Κριστόφ Γκιλλουι No Society – το τέλος της μεσαίας τάξης της Δύσης Εναλλακτικές Εκδόσεις 2019
Το βιβλίο εκδόθηκε με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδας (Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα)

… Η δημιουργία από τα Μ.Μ.Ε και τα Πανεπιστήμια, της εικόνας μιας καλοπροαίρετης και φωτισμένης ανώτερης τάξης σε έναν φτωχό κόσμο πολεμοχαρή και αμόρφωτο προστάτεψε για δεκαετίες τις κυρίαρχες και ανώτερες τάξεις

…πίσω από το ακαδημαϊκό λούστρο και τον λεγόμενο επιστημονικό λόγο οι υπερασπιστές της πολυπλοκότητας δεν έχουν κανένα ενδοιασμό όταν πρόκειται να επιβάλλουν την ενιαία και απλουστευτική αναπαράσταση της κυρίαρχης τάξης

… στηριζόμενοι στο επιχείρημα της αυθεντίας, οι ειδικοί των Μ.Μ.Ε και των Πανεπιστημίων συναγωνίζονται σε «επιστημονικές» εκθέσεις να εξηγήσουν σε ποιόν βαθμό αυτό που αντιλαμβανόμαστε κοινωνικά να συμβαίνει, δεν είναι αυτό που βλέπουμε

…Η τεχνογνωσία του ακαδημαϊκού και μηντιακού κόσμου προέρχεται (συχνότατα) από των κόσμο των ελίτ και χαρακτηρίζεται (πάντα) από μια βαθιά ταξική περιφρόνηση

…Αυτοί οι αυτοανακηρυχθέντες ειδικοί και ερευνητές, που έχουν προσχωρήσει στο κυρίαρχο μοντέλο, έχουν κατασκευάσει χονδροειδείς εικόνες του λαϊκού κόσμου παρουσιάζοντάς τον έτοιμο να ξαναζωντανέψει τις σκοτεινές στιγμές της ιστορίας.

…Ποτέ μια μηντιακή, πολιτική και ακαδημαϊκή τάξη δεν ελεεινολόγησε, εξοστράκισε, καθύβρισε τον ίδιο το λαό της από τον οποίο απομονώθηκε. Απομονώθηκε επίσης από τον υπόλοιπο κόσμο που δεν ανέχεται πλέον τα μαθήματα ηθικής της

…Το παράδοξο είναι ότι ο πολιτικός και ακαδημαϊκός κόσμος εξακολουθεί να πιστεύει στην επιδραστική του ισχύ, αυτή άλλωστε είναι μια από τις βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις μεταξύ των πολιτικών, αλλά και μεταξύ των δημοσιογράφων ή των διανοούμενων

…Παντού στη Δύση, η τεχνική της δαιμονοποίησης των απόψεων συνιστά κατ’ αρχήν μια προειδοποίηση προς εκείνους τους διανοούμενους , τους ακαδημαϊκούς , τους οικονομικούς φορείς λήψης αποφάσεων που μπορούν να τείνουν το χέρι στις λαϊκής τάξεις για να αμφισβητήσουν το ενιαίο μοντέλο

…Η κυρίαρχη τάξη νομιμοποιούσε πάντα την κυριαρχία της στο όνομα της ηθικής. Στο όνομα της ανοιχτής κοινωνίας, η νέα αστική τάξη δικαιολόγηση έτσι όλες τις οικονομικές και κοινωνικές μεταλλάξεις.

…Ο μηντιακός, πολιτιστικός και ακαδημαϊκός κόσμος βρισκόταν στην καρδιά αυτής της πολιτισμικής κυριαρχίας.

…Αλλά σήμερα, η ηθική πόζα του κόσμου των ελίτ δεν πείθει πλέον κανέναν. Η δυσπιστία των λαϊκών τάξεων για τα μήντια, τον ακαδημαϊκό κόσμο, ή τον κόσμο των ειδικών προαναγγέλλει το τέλος της αυθεντίας των αλαζόνων.

…Από τον πολιτικό κόσμο έως τον κόσμο των μήντια, από τον ακαδημαϊκό κόσμο έως εκείνον του κινηματογράφου, οι φορείς της κυρίαρχης ιδεολογίας απονομιμοποιούνται σταδιακά και δεν εισακούονται από την πλειοψηφία.