All Posts By
Η καμπάνα χτυπάει για όλους μας…
Και μην ξεχνάμε τα λόγια του Δημόκριτου:
«Για τους ανόητους, δάσκαλος δεν είναι η Λογική αλλά η Συμφορά»
Οι «ατομικοί» παράδεισοι τελειώνουν… αν ήδη δεν έχουν τελειώσει…
Το “υλικό μέρος του ανθρώπου” δεν αποτελεί παρά έναν Βιοϋπολογιστή.
Όμως, όσο καλό και αν είναι το μηχάνημα, όσο και αν έχουμε γεμίσει το σκληρό του δίσκο με άπειρες πληροφορίες, ο υπολογιστής είναι άχρηστος αν δεν είναι εφοδιασμένος με το κατάλληλο «Λογισμικό», το «Πρόγραμμα» όπως λέμε, που του δίνει την δυνατότητα να συνδυάζει σωστά το σύνολο των πληροφοριών που κατέχουμε, να εκμεταλλεύεται όλες τις δυνατότητες του μηχανήματος, και να οδηγείται το υπολογιστικό σύστημα σε λογικά και χρήσιμα για την κοινωνία συμπεράσματα.
Για το λόγο αυτό πρέπει να διατηρούμε και να αυξάνουμε τις δυνατότητες του σώματος και του εγκεφάλου μας (μηχάνημα), να μαζεύουμε γνώσεις (εκπαίδευση) και να αυξάνουμε συνέχεια το «Λογισμικό» μας (Παιδεία)
Όσο αφορά τη «Μηχανή – Σώμα» και τις «Γνώσεις – Εκπαίδευση» κάτι γίνεται…..
Με το «Λογισμικό» του Βιοϋπολογιστή μας, την «Παιδεία» τι θα γίνει; Θα ασχοληθούν κάποτε μαζί της τα Σχολεία μας, όλων των βαθμίδων…;
Οδυσσέα Ελύτη, «Η πορεία προς το Μέτωπο»
https://www.youtube.com/watch?v=6pO62Cn5uJg
Από τη συλλογή Το Άξιον εστί (1959)
[πηγή: Οδυσσέας Ελύτης, Ποίηση, Ίκαρος, Αθήνα 2002, σ. 136-139]
Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χιμάρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ’ την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σκεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο.
Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα.
Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετο, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αερόπλανα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ’χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.
Στο δρόμο της «Γνώσης» του Σύμπαντος, το δύσκολο, δεν είναι να κατανοήσουμε το «Νέο»…
Το πρόβλημα είναι το πώς θα σβήσουμε από το Νου μας το καρφωμένο «Παλαιό», που αντιστρατεύεται κάθε τι «Καινούργιο», επειδή πιστεύει ότι μας «ξεβολεύει» και «δεν μας συμφέρει».
Από το βιβλίο των Μάνου Δανέζη και Στράτου Θεοδοσίου, «Στράμαν, το παραμύθι τ’ Oυρανού», Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 1996
…Το δέσιμο της λογικής σου με ότι έχει σχέση με τη Γη μετριάζει την πίστη σου. Μπορεί να νιώθεις δεμένος σφιχτά με τη μητέρα γη, όμως δεν πρέπει να ξεχνάς ότι είσαι περαστικός από αυτήν. Ο Άνθρωπος είναι ένα χαμένο κομμάτι του Βασίλειου της Ενέργειας και του Χρόνου κι εκεί αργά η γρήγορα θα πρέπει να γυρίσει.
…Ζήσε και γνώρισε τα πάντα γύρω σου. Αναπαύσου στα φιλόξενα λιμάνια του κόσμου σου με την αίσθηση του ναυαγού ριζωμένη μέσα σου. Αγωνίσου και πόνεσε όσο θες μέσα στις ανθρώπινες τρικυμίες . Όλα γύρω σου, αγωνίες , πόνοι, θυσίες , δεν είναι παρά οι δοκιμασίες που θα σε οδηγήσουν στο τέρμα του δρόμου σου, που θα είναι η ταύτισή σου με την αιώνια ύπαρξη του άρχοντα της Ενέργειας και του χρόνου στους μακρινούς κόσμους του.
Περπάτα στον κόσμο σου και κλείσε βαθιά μέσα σου την αλήθεια που κατέχεις. Έξω και μέσα από το γήινο κέλυφός σου είσαι ένα παιδί της Ενέργειας και του Χρόνου.
Διάλεξη του Δρ. Μάνου Δανέζη, Αστροφυσικού, μέλος του Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα: «Μια νέα ουσιαστική συνάντηση του Ανθρώπου με το Σύμπαν», προσκεκλημένος στην εκδήλωση του «Εξάλειπτρον» Ομίλου Γυναικών Πειραιά για τις Τέχνες, τα Γράμματα, τον Πολιτισμό και τις Επιστήμες, σε συνεργασία με το «Επιγραφικό & Νομισματικό Μουσείο» στην αίθουσα των Εσπερίδων Νομισματικού Μουσείου (Πανεπιστημίου 12 -πλησίον μετρό Συντάγματος- Αθήνα) την Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2017 στις 12:00. Η είσοδος είναι ελεύθερη
Χρόνος και στοιχειώδη σωμάτια
Από το βιβλίο των Μάνου Δανέζης και Στράτου Θεοδοσίου, «Η Κοσμολογία της Νόησης», Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 2003
Όλοι γνωρίζουμε ότι αν κάποιο αντικείμενο απεικονιστεί σ’ έναν καθρέφτη, στο κατοπτρικό είδωλο αντιστρέφεται η έννοια του αριστερού και του δεξιού όπως την αντιλαμβάνεται το αντικείμενο.
Ας σχηματίσουμε τώρα μια μαθηματικά κατοπτρική, άρα και θεωρητική απεικόνιση ενός πειράματος. Σε όλους είναι κατανοητό ότι το θεωρητικό αυτό κατοπτρικό πείραμα δεν μπορεί να είναι ίδιο με το προηγούμενο πραγματικά συντελούμενο πείραμα, αφού έχουν αλλοιωθεί κάποιες από τις αρχικές του συνθήκες. Απλώς τα δύο πειράματα συνδέονται με κάποια σχέση βάσει της οποίας από το ένα μπορούμε να οδηγούμαστε στο άλλο. Αν μεταξύ δύο πειραμάτων υπάρχει η προαναφερόμενη σχέση, τότε μιλάμε για ομοτιμία και τη συμβολίζουμε με το γράμμα P. Στην κβαντική Φυσική ένα τέτοιο κατοπτρικό πείραμα συνίσταται στην αντιστροφή των συντεταγμένων του χώρου των σωματιδίων.
με κοινούς στόχους και οράματα… σε μια βραδιά γεμάτη θετική ενέργεια… στην Καβάλα
Διάλεξη – συζήτηση του Δρ. Μάνου Δανέζη, Αστροφυσικού, μέλος του Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα: «Αυτό είναι το Σύμπαν και η σχέση του με τον Άνθρωπο», καλεσμένος του παραρτήματος Καβάλας της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών, του Συνδέσμου Φιλολόγων Καβάλας και του Δήμου Καβάλας στην εκδήλωση με γενικό τίτλο: «Όπου η Φυσική συνδιαλέγεται με τη Φιλοσοφία» την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2017
περισσότερες εικόνες στη διεύθυνση: (video δηλώσεων)
https://www.youtube.com/watch?v=28hETnCHKl8
https://www.youtube.com/watch?time_continue=22&v=5NW4aBwvilo
