All Posts By
Ο Χρόνος στην Φιλοσοφία και την Επιστήμη
Από το βιβλίο των Στράτου Θεοδοσίου και Μάνου Δανέζη: «Μετρώντας τον Άχρονο Χρόνο – Ο Χρόνος στην Αστρονομία», Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 1994
Ανατρέχοντας στις ρίζες του πολιτισμού θα ανακαλύψουμε ότι ο χρόνος αντιμετωπιζόταν πάντα ως πρωταρχική φιλοσοφική έννοια. Στην Ελληνική αρχαιότητα ο Χρόνος προσoποποιείτο μέσω της θεότητας της Αιωνιότητας, και το όνομά του προήλθε μάλλον από τον Θεό Κρόνο (Κρόνος = Χρόνος). Το δρεπάνι του, σύμβολο του θερισμού, ήταν κατά τους αρχαίους και το σύνεργο για να θερίζει τα χρόνια που περνούν.
Η σημασία του χρόνου αναγνωρίζεται επίσης ως βάση των Ορφικών Μυστηρίων, εφ’ όσον θεωρείται γι’ αυτά η «Αρχή του Κόσμου».
Από τη συσχέτιση της ουσίας του χρόνου με την ατέρμονα μεταβολή και φθορά των γήινων οργανισμών αναπτύχθηκε από τους αρχαίους Ελληνες φιλοσόφους Πλάτωνα και Αριστοτέλη η προσανατολισμένη, ευθύγραμμη και μη αναστρέψιμη εξέλιξη του χρόνου. Ο χρόνος γι’ αυτούς δεν ήταν παρά μια συνεχής σειρά χρονικών σημείων, στην οποία έχει τη θέση της κάθε στιγμιαία κατάσταση όλων όσων συμβαίνουν στην πραγματικότητα.
Από το βιβλίο των Μάνου Δανέζη και Στράτου Θεοδοσίου, «Στράμαν – Το Παραμύθι του Ουρανού», Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 1996
…Η γνώση, μάθε το, δεν αποτελεί προνόμιο της επώνυμης επιστήμης. Η γνώση δεν αναγνωρίζεται από τους τίτλους και τη δόξα αυτών που ίσως λένε ότι την κατέχουν αλλά από την ταπεινότητα των σοφών που την υπηρετούν…
…Ο αγώνας για την απόκτηση της απόλυτης γνώσης και της αλήθειας, βρίσκεται πάντα εκεί που φωλιάζει η άγνοια, η απορία και το σκοτάδι της αμάθειας και όχι απαραίτητα όπου ηχούν χειροκροτήματα, και φωτίζουν εκτυφλωτικά τα φώτα της δημοσιότητας…
…Ποτέ μην εκβιάζεις, φίλε μου, τον ερχομό της γνώσης. Ποτέ μην την κυνηγάς με την αίσθηση του κατακτητή. Η γνώση δεν κατακτιέται. Συμφιλιώνεται μαζί σου και σου αποκαλύπτει τις απόκρυφες πτυχές της, μόνο αν είναι σίγουρη πως δε θα την εκμεταλλευτείς, πως δεν θα σταθείς καιροσκόπος και φιλόδοξος τρυγητής της, στοχεύοντας να κάνεις το φθαρτό και πρόσκαιρο τσόφλι σου να ανέβει σαν φουσκάλα μέσα στη χύτρα του κόσμου σου, για να σκάσει λίγο αργότερα και να χαθεί μέσα στο χυλό της λησμονιάς των αιώνων…
Το Γεροσταθοπούλειο Πανεπιστημιακό Αστεροσκοπείο Αθηνών γιορτάζει την Παγκόσμια Εβδομάδα Διαστήματος 2017, την Κυριακή 8 Οκτωβρίου μαζί με τους πολίτες…
Το βιολογικό ρολόι
Από το βιβλίο των Στράτου Θεοδοσίου και Μάνου Δανέζη «Μετρώντας τον Άχρονο Χρόνο». Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 1998
Ο ποιο σκληρός αντίπαλος του σύγχρονου ανθρώπου που καθορίζει το μεγαλύτερο μέρος των δραστηριοτήτων του είναι ο μετρούμενος από τα ρολόγια και τα ημερολόγιά μας ανθρώπινος χρόνος. Όλοι μας καθημερινά εκνευριζόμαστε όταν χάνουμε τον καιρό μας ή όταν δεν έχουμε καιρό να κάνουμε κάτι που θέλουμε.
Νιώθουμε ότι ο χρόνος κυλάει πολύ αργά, όταν δουλεύουμε και περνάει σαν αστραπή τις αργίες και τις διακοπές. Πολλές φορές την ημέρα κοιτάζουμε τα ρολόγια μας μετρώντας το χρόνο στην προσπάθειά μας να εξοικονομήσουμε κάποιες ώρες και αυτό γιατί επικρατεί η αντίληψη ότι ο χρόνος είναι χρήμα.
Οι σχέσεις μεταξύ Ύλης, Mετρούμενου Χρόνου και 4ης Διάστασης
Δρ. Μάνος Δανέζης, Αστροφυσικός
Ένα από τα θέματα στα οποία συνήθως δεν αναφερόμαστε αφενός μεν είναι οι διαφορές ανάμεσα στον μετρούμενο ανθρώπινο χρόνο των ρολογιών και των ημερολογίων μας «Χρόνο» ως μαθηματική διάσταση, αφετέρου δε η σχέση αυτών των δύο διαφορετικών εννοιών με την έννοια της υλικής Υπόστασης.
Στα τρία αυτά θέματα και τις σχέσεις τους θα αναφερθούμε στην δεύτερη τοποθέτησή μας.
Σαν σήμερα πριν τρία χρόνια έφυγε από κοντά μας ένας μεγάλος Έλληνας της διασποράς ο φίλος μου Θεόδωρος Σπυρόπουλος
Μεγάλος στόχος και προσπάθεια του Θόδωρου ήταν Να ενώσει τους Ελληνο-Αμερικανούς στα εθνικά θέματα της Ελλάδας και της Κύπρου, στη βελτίωση της εκπαίδευσης, στη δημιουργία Ελληνικών Σπουδών στην Αμερική, στην ίδρυση πολιτιστικών κέντρων στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου υπάρχουν Ελληνικές κοινότητες, στην οργάνωση και παροχή βοήθειας προς τους νέους Έλληνες και Ελληνο-Αμερικανούς και στη τελειοποίηση και διατήρηση των δημοκρατικών ιδεωδών.
Η έννοια του «Χρόνου» είναι ένα από τα σημαντικότερα θέματα της ανθρώπινης σκέψης, το οποίο καθορίζεται βασικά όχι απλά και ανεπηρέαστα από την θεωρητική και πειραματική επιστημονική διαδικασία αλλά από διάφορα φιλοσοφικά και ανθρωποκεντρικά δόγματα.
Χωρίς μια αντικειμενική και ανεπηρέαστη από κοινωνικά και θεολογικά δόγματα αποδοχή της έννοιας του χρόνου δεν είναι δυνατή η κατανόηση, όχι μόνο από μέρους των πολιτών αλλά και από τους ειδικούς επιστήμονες, της πραγματικής φύσης του Σύμπαντος και των σχέσεών του με αυτό που ονομάζουμε Άνθρωπος.
Την έννοια «Χρόνος» λοιπόν θέλουμε να συζητήσουμε σε 6 διαδοχικές παρεμβάσεις μας στην προσπάθειά μας να γίνει κατανοητό ότι η έννοια του ανθρωπίνως μετρούμενου χρόνου με τα ρολόγια και τα ημερολόγιά μας δεν ταυτίζεται με την έννοια της «τέταρτης διάστασης» και των παράδοξων, αλλά πειραματικά αποδεδειγμένων, φαινομένων τα οποία αυτή δημιουργεί.
Σήμερα παρουσιάζουμε την πρώτη μας παρέμβαση.
Πολλοί μας ονομάζουν “ονειροβάτες” και όλα όσα συζητάμε “ουτοπιστικά”….
Σε όλους αυτούς απαντάμε…
«Κι αν μας πουν ότι είμαστε σχεδόν ρομαντικοί, ότι είμαστε αδιόρθωτοι ιδεαλιστές, ότι σκεφτόμαστε το αδύνατο, εμείς πρέπει χίλιες φορές να απαντήσουμε
«Ναι, Είμαστε…».
Che Guevara Ernesto