Browsing Category
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ
… Εν ολίγοις, ο Όργουελ φοβόταν ότι όλα αυτά που μισούμε στο τέλος θα μας καταστρέψουν.
Ο Χάξλεϋ φοβόταν ότι θα μας καταστρέψουν αυτά που αγαπάμε…
κείμενο από το βιβλίο του Niel Postman “διασκεδάζοντας μέχρι θανάτου: ο κοινός λόγος στην εποχή του θεάματος” ένα βιβλίο για την πιθανότητα ότι ο Άλντους Χάξλεϋ και όχι ο Τζωρτζ Όργουελ, είχε τελικά δίκιο.
δημοσιεύθηκε 19 Οκτωβρίου 2017 στο https://beta.slpress.gr/idees/alntous…
Ο «Σεβασμός» ως έννοια, πολλές φορές, προϋποθέτει
την εξιδανίκευση ενός προσώπου ή μιας απόμακρης κατάστασης.
Όμως «ουδείς τέλειος» …
Αντίθετα η «Αγάπη» είναι ανθρώπινη αίσθηση που δίνεται ή εισπράττεται
ασχέτως των ελαττωμάτων ή των προτερημάτων αυτού που την δίνει ή την εισπράττει.
Μάλλον για αυτό ο συνειδητοποιημένος Άνθρωπος στην ζωή του έχει ανάγκη και αποζητά
την «Αγάπη» και όχι μόνο το «Σεβασμό»
… γιατί έχει πλήρη επίγνωση των ατελειών του τις οποίες προσπαθεί να ξεπεράσει
με την βοήθεια όσων τον «αγαπούν» .
Η πραγματική έννοια του όρου «χρήμα» μέσα από ένα κείμενο που μου έστειλε ο Νικόλαος Σέρβης (http://nirav37.blogspot.gr/)
Συμφωνώ απόλυτα ….
Χρήμα σημαίνει αυτό, που χρειάζεται κάποιος άνθρωπος ή μια κατάσταση.
Η λέξη «χρήμα» στην αρχαία ελληνική γλώσσα. προέρχεται από το ρήμα «χρώμαι», που σημαίνει χρησιμοποιώ, η δε λέξη «χρεία», σημαίνει «ανάγκη».
Παράλληλα το απρόσωπο ρήμα χρη στην αρχαία ελληνική γλώσσα σήμαινε: «Είναι ανάγκη, πρέπει».
Επομένως η λέξη «χρήματα» σημαίνει, όσα ο άνθρωπος χρειάζεται, όσα έχει ανάγκη.
Αυτό το όριο της ανάγκης βέβαια το έχουν υπερβεί οι σημερινές κοινωνίες προ πολλού, διότι λειτουργούν υπό το πάθος της πλεονεξίας για περισσότερα χρήματα.
Μια πιο σύγχρονη ορολογία θα ήταν:
«Χρήμα είναι μια κατά σύμβαση αντιστοιχία μεταξύ πραγματικών αξιών αντικειμένων ή υπηρεσιών με κάποιο πολύτιμο μέταλλο».
Γι’ αυτόν τον λόγο τα πρώτα χρήματα ονομάστηκαν «νομίσματα».
Το «νόμισμα» προέρχεται από την λέξη «νομίζω» που σημαίνει: «Μη βεβαιότητα, ή αντιστοιχία».
Αλλά με τον καιρό αυτή η απλή αντιστοιχία μετεξελίχθηκε σε ολοκληρωτική κυριαρχία.
Αφού το χρήμα από απλό εργαλείο μετετράπη σε αυτοσκοπό.
Οπότε παρέσυρε στο διάβα του κάθε ηθική αξία και κυριάρχησε μέσα σε ολόκληρο τον πλανήτη, ως αποκλειστικό ιδανικό, εκδιώκοντας κάθε άλλη αξία.
Η φτώχεια (που παρατηρείται) μέσα στο δημοκρατικό πολίτευμα είναι τόσο προτιμότερη από τη δυναστική «ευδαιμονία», όσο (προτιμότερη είναι) η ελευθερία από τη δουλεία. (Δημόκριτος 251)
(«Η εν δημοκρατίη πενίη τής παρά τοις δυνάστησι (δυνάσταις) καλεομένης ευδαιμονίης τοσούτον εστίν αιρετωτέρη, οκόσον (οπόσον) ελευθερίη δουλείης», Δημ. 251.)