Η καλή Χρονιά δεν έρχεται μόνη της εμείς την φτιάχνουμε… Ας προσπαθήσουμε
Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα
Σε ξένα αναστυλώματα δεμένο.
Ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο.
Μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω.
Δε θέλω του γιαλού το λαμποφέγγισμα,
Που δείχνεται άστρο με του ήλιου τη χάρη.
Θέλω να δίνω φως από τη φλόγα μου,
Κι ας είμαι ένα ταπεινό λυχνάρι.
Γεώργιος Δροσίνης
Το «Συγνώμη» και το «Ευχαριστώ» πιότερο τιμούν αυτούς που το λένε παρά αυτούς που το δέχονται…
Χρειάζεται ένας δυνατός Άνθρωπος για να πει Συγνώμη…
Αλλά είναι ακόμα πιο δυνατός αυτός που μπορεί να Συγχωρεί…
Στίχοι: Πυθαγόρας , Μουσική:Γιώργος Γιαννουλάτος, Τραγουδάει ο Αντώνης Καλογιάννης
Νιάτα πικρά μου, που τ’ όνειρο χάσατε
στο πικρό το σταυροδρόμι,
σας βρήκαν μπόρες, αλλά δεν ξεχάσατε
να παλεύετε ακόμη.
Κάντε κουράγιο και, μα τον άγιο,
κάπου θα βρειτε ένα λιμάνι, ένα φως.
Κάντε κουράγιο και, μα τον άγιο,
για τους μικρούς είναι μεγάλος ο Θεός.
Νιάτα φτωχά μου, που μπόρες σάς δείρανε
και πικρή τρικυμία,
απ’ την καρδιά σας το θάρρος δεν πήρανε,
ούτε ελπίδα καμία.
Κάντε κουράγιο και, μα τον άγιο,
κάπου θα βρειτε ένα λιμάνι, ένα φως.
Κάντε κουράγιο και, μα τον άγιο,
για τους μικρούς είναι μεγάλος ο Θεός.