Οι Μεγάλες Επιστημονικές Επαναστάσεις, μέσω της αναπτυχθείσας «Φυσικής Φιλοσοφίας» τους, ενσωμάτωσαν στην «Ανθρώπινη Κουλτούρα» την πίστη ότι κανένα πειραματικά αποδεικνυόμενο φαινόμενο δεν πηγάζει από «Παραφυσικά φαινόμενα» δηλαδή από «μη Φυσικά αίτια τα οποία δεν καλύπτοντας από κανένα επιστημονικό φυσικό νόμο, γνωστό ή ίσως άγνωστο ακόμα από την επιστήμη».
Στην περίπτωση που δεν είναι ακόμα γνωστά τα αίτια τα οποία δημιουργούν κάποιο φαινόμενο ή οι διατυπωμένες ερμηνείες για αυτά τα φαινόμενα δεν ικανοποιούσαν ακόμα πλήρως την επιστημονική κοινότητα, τα φαινόμενα ονομάζονταν «Μεταφυσικά».
Δηλαδή ως Μεταφυσικά (μετά την Φυσική) για την Επιστήμη θεωρούνται εκείνα τα παρατηρούμενα φυσικά φαινόμενα των οποίων η Επιστήμη δεν γνωρίζει ακόμα επαρκώς τα φυσικά αίτια που τα προκαλούν, αλλά θεωρεί ότι θα τα κατανοήσουν οι επόμενες γενεές, μέσω της Επιστημονικής έρευνας.
Δηλαδή τα «Μεταφυσικά» φαινόμενα δεν βρίσκονται έξω από την φυσική διαδικασία παραδομένα σε «υπερκόσμιες», «παραφυσικές» δυνάμεις. Απλά η Επιστήμη αναγνωρίζει ότι αν και είναι φυσικά φαινόμενα, δεν γνωρίζει ακόμα τους φυσικούς νόμους οι οποία τα διέπουν.
Ως παράδειγμα μπορούμε να αναφέρουμε την βαρύτητα.
Όλοι γνώριζαν πειραματικά ότι το μήλο πέφτει πάντα προς τα κάτω (προς τη Γη) όμως ακόμα δεν ήταν γνωστός ο νόμος της έλξης. Αυτό δεν σήμαινε ότι το φαινόμενο ήταν παραφυσικό αλλά μεταφυσικό.
Θα πρέπει ν αναφερθεί ότι πολλοί διάσημοι Φυσικοί στην προσπάθειά τους να βρουν μια ιδεολογική βάση προκειμένου να εξηγήσουν τα παράδοξα φαινόμενα τα οποία είχαν εντοπιστεί με βάση την Κβαντική Φυσική στράφηκαν σε μια ενδελεχή μελέτη της ανατολικής φιλοσοφίας.
Όπως αναφέρει ο Lucio Russo στο βιβλίο του «Προς τι η Κλασική Παιδεία»: «Ο Erwin Schrodinger (Έρβιν Σρέντινγκερ) ασχολήθηκε με τον Ινδουϊσμό, ο Wolfrang Pauli (Βόλφγκαν Πάουλι) αναζήτησε αντιστοιχίες για την αρχή της συμπληρωματικότητας και σε μυστικιστικές εμπειρίες. Ακόμα και ο δημιουργός της αρχής της συμπληρωματικότητας Niels Bohr (Νιλς Μπορ) είχε καταδείξει αναλογίες της δικής του αρχής με την αρχαία κινεζική και Ινδική σκέψη.
..Μισό αιώνα αργότερα, ένας ιδιοφυής Φυσικός, όπως ο Ritsard Feynman (Ρίτσαρντ Φάινμαν), στην εισαγωγή των εκλαϊκευτικών διαλέξεών του περί κβαντικής ηλεκτροδυναμικής ανέφερε: Εύχομαι λοιπόν να δεχθείτε τη Φύση όπως ακριβώς είναι, παράλογη. Αυτή η συζήτηση περί παραλογισμού με διασκεδάζει επειδή την βρίσκω μαγευτική».
* Lucio Russo :«Προς τι η Κλασική Παιδεία», εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 2019 σ.194-195
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα μπορούσε κάποιος να διασύρει, με οποιονδήποτε τρόπο τους προηγούμενος διάσημους επιστήμονες, θεωρώντας ότι βρίσκονται έκτος επιστημονικής κοινότητας, επειδή αναζητούσαν σε περίεργα πεδία, όμορφες ιδέες προκειμένου να προσανατολίσουν τις επόμενες φυσικές πειραματικές αποδείξεις τους. Σήμερα όμως αυτό γίνεται σε πολλά επίπεδα και αποτελεί μια σημαντική ένδειξη της κατάρρευσης του πυλώνα της Επιστήμης και γενικότερα του πολιτισμού.
