Από αύριο Τρίτη δεν θα με βρίσκεται πλέον στο Πανεπιστημιακό γραφείο μου.
Πριν 15 περίπου ημέρες, την ημέρα των γενεθλίων μου, μου ζητήθηκε ευγενικότατα, να το παραδώσω προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για άλλες ανάγκες στέγασης νέων συναδέλφων.
Σήμερα πλέον όλες οι διαδικασίες ολοκληρώθηκαν και το τέως γραφείο μου παραδόθηκε.
Θέλω αυτή τη στιγμή να ευχαριστήσω όλους τους παλαιούς δασκάλους μου που δεν υπάρχουν πια, και τους σημερινούς συναδέλφους μου για όσα μου πρόσφεραν στο μεγάλο επίπονο αυτό ταξίδι μου.
Δεν θέλω να κρύψω ότι η συγκίνησή μου είναι μεγάλη όμως, πάντα πίστευα ότι στην γήινη διαδρομή μας όλα είναι δανεικά και όποιος δεν το καταλαβαίνει τώρα, θα το καταλάβει αναγκαστικά αργά ή γρήγορα..
«Tο να κλείνεις πίσω σου την πόρτα ενός χώρου που στέγασε για 40 χρόνια τα όνειρά σου, δεν μπορείς να πεις ότι είναι το τέλος του ταξιδιού σου» . Τα ταξίδια της γνώσης και του ονείρου δεν τελειώνουν , έχουν μονάχα στάσεις.
Ακόμα και αν στέκεις πρόσκαιρα ανήμπορος να αντιδράσεις, ξέρεις ότι μπροστά σου ανοίγεται η πλατειά θάλασσα ενός νέου ταξιδιού, μιας νέας περιπέτειας γνώσης και αυτογνωσίας .
«Η επιθυμία ενός δημιουργού να παράγει έργο, δεν διακόπτεται με διοικητικές παρεμβάσεις τύπου συνταξιοδότησης ή αναγκαστικής απομάκρυνσής του από τον πανεπιστημιακό χώρο δουλειάς του. Μόνο η Φύση μέσω της Φθοράς των δυνατοτήτων του θα το καθορίσει».
Απλά ένα νέο ταξίδι αρχίζει …
Συνεχίζουμε μαζί, αναζητώντας, ένα νέο χώρο συνάντησης της Ερευνητικής μας Ομάδας, η οποία συνεχίζει την ερευνητική της δραστηριότητα, και κάποιους πόρους προκειμένου να παρουσιάζουμε και να δημοσιεύουμε σε διεθνές επίπεδο τα αποτελέσματα των ερευνητικών δραστηριοτήτων μας.
