Το “υλικό μέρος του ανθρώπου” δεν αποτελεί παρά έναν Βιοϋπολογιστή.
Όμως, όσο καλό και αν είναι το μηχάνημα, όσο και αν έχουμε γεμίσει το σκληρό του δίσκο με άπειρες πληροφορίες, ο υπολογιστής είναι άχρηστος αν δεν είναι εφοδιασμένος με το κατάλληλο «Λογισμικό», το «Πρόγραμμα» όπως λέμε, που του δίνει την δυνατότητα να συνδυάζει σωστά το σύνολο των πληροφοριών που κατέχουμε, να εκμεταλλεύεται όλες τις δυνατότητες του μηχανήματος, και να οδηγείται το υπολογιστικό σύστημα σε λογικά και χρήσιμα για την κοινωνία συμπεράσματα.
Για το λόγο αυτό πρέπει να διατηρούμε και να αυξάνουμε τις δυνατότητες του σώματος και του εγκεφάλου μας (μηχάνημα), να μαζεύουμε γνώσεις (εκπαίδευση) και να αυξάνουμε συνέχεια το «Λογισμικό» μας (Παιδεία)
Όσο αφορά τη «Μηχανή – Σώμα» και τις «Γνώσεις – Εκπαίδευση» κάτι γίνεται…..
Με το «Λογισμικό» του Βιοϋπολογιστή μας, την «Παιδεία» τι θα γίνει; Θα ασχοληθούν κάποτε μαζί της τα Σχολεία μας, όλων των βαθμίδων…;
