Μία δια ζώσης συζήτηση με τον κο Δανέζη θα είχε λιγότερες δυσκολίες από αυτές που έχει μία διαδικτυακή συνέντευξη μαζί του. Συνήθως οι απαντήσεις του δημιουργούν νέες ερωτήσεις.
Έχει τον τρόπο να κλείνει όσο επιτρέπει στον εαυτό του όποια ζητήματα θεωρεί ο ίδιος πως θέλει να το κάνει. Είναι από τους λίγους επιστήμονες που λέει «δεν ξέρω» ή που αρνείται να απαντήσει όταν για κάτι δεν είναι σίγουρος.
Μία δύσκολη συζήτηση λοιπόν και για τους αναγνώστες, μιας και προϋποθέτει να συγκεντρωθεί κάποιος σε αυτό που διαβάζει, να θέλει να ψηλαφήσει, να ανιχνεύσει, να αφιερώσει χρόνο. Από αυτές τις 4 σελίδες μακάρι να δημιουργηθεί το ενδιαφέρον για «μαθητεία».
Στο site του κου Δανέζη υπάρχουν πολλά κείμενα, εργασίες, απόψεις που μοχθούν να μιλήσουν και να επικοινωνήσουν στον καθημερινό άνθρωπο που νιώθει πως κάτι δεν πάει καλά. Στο youtube επίσης μπορεί κανείς να δει διαλέξεις, συζητήσεις, συνεντεύξεις που θα τον βοηθήσουν να έρθει σε επαφή με τον ‘’καλό κύριο Δανέζη’’, τις ιδέες του, αλλά και το σύμπαν.
Καλή ανάγνωση
Έχετε αναφέρει πως ο επιστήμονας υπάρχει για να αλλάζει το υφιστάμενο και όχι για να το αναπαράγει. Θα θέλατε να μας μιλήσετε γι’ αυτήν την ιδέα;
Είναι μια πανάρχαια πρακτική, και όχι ιδέα, σε σχέση με την εξέλιξη ενός Πολιτισμού σε Επιστημονικό, Κοινωνικό και Θεολογικό επίπεδο.
Στο Σύμπαν, ο βασικός αιώνιος νόμος είναι η «Αλλαγή» και όχι η κλασική έννοια της «Στασιμότητας» την οποία ονομάζουμε «Σταθερότητα».
Για σκεφτείτε πού θα βρισκόμασταν, αν ο Αϊνστάιν δεν ανέτρεπε τον Νεύτωνα, ο Riemann τον Ευκλείδη. Πού θα βρισκόμασταν σήμερα αν τα οικονομικά και κοινωνικά συστήματα δεν άλλαζαν και παρέμεναν «σταθερά» τα ίδια από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μέχρι σήμερα.
Ας μην κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε ότι η αλλαγή είναι ένα αναπόφευκτο γεγονός, άσχετα αν αυτό δεν «βολεύει» τα συμφέροντά μας.
Κάπου έχει αναφερθεί πως «για να ψηλώσει το χαμομήλι μισό πόντο χρειάζονται δύο μήνες». Πόσο βιαζόμαστε οι άνθρωποι σήμερα, σαν κοινωνία και σαν μεμονωμένα άτομα;
Στόχος της κοινωνίας μας, και τον στόχο αυτό τον έχουμε ενστερνιστεί όλοι εμείς σαν άτομα, είναι το άμεσο «Υλικό Κέρδος».
Δεν μας ενδιαφέρει πλέον πόσο χρόνο κάνει το χαμομηλάκι να μεγαλώσει, αλλά, πόσο θα «κοστίζει» το κιλό και το πόσο θα κερδίσουμε από την πώλησή του.
«Η επιστήμη έχει υπαχθεί ολοκληρωτικά στο υπάρχον σύστημα, άρα και τα παράγωγά της φέρουν την σφραγίδα του συστήματος. Δηλαδή απλά, δεν υπάρχει θέμα στο πως χειριζόμαστε ένα μαχαίρι – για καλό ή για κακό – αλλά στο ίδιο το μαχαίρι». Μπορείτε να μας εξηγήσετε αυτή σας τη θέση;
Ας μην κρυβόμαστε υποκριτικά πίσω από το δάχτυλό μας. Μέσα από τα προηγούμενα λόγια τα οποία αναφέρατε, διατύπωσα δημοσίως όσα λέμε με τις παρέες μας, σχεδόν όλοι, παντού όπου βρεθούμε.
Ο καταρρέων πολιτισμός, μας έχει μάθει να προσποιούμαστε ότι αγνοούμε την «κακή χρήση» του μαχαιριού, αν τελικά αυτή η χρήση εξυπηρετεί τα οποιαδήποτε προσωπικά υλικά μας μικροσυμφέροντα, νόμιμα ή παράνομα, ηθικά ή ανήθικα. Βλέπετε σήμερα, πάνω από όλα βρίσκεται το προσωπικό μας συμφέρον και το υλικό κέρδος.
Άλλωστε η προσποίηση άγνοιας, μας δίνει την δυνατότητα αποποίησης των όποιων ευθυνών μας, αν κάποια στιγμή αποκαλυφθεί η παρανομία ή η ανηθικότητα της χρήσης. Τότε βέβαια, ποτέ δεν φταίμε εμείς, αλλά πάντα κάποιος άλλος. Αυτή η κατάσταση μας οδηγεί στην αναζήτηση ενός «αποδιοπομπαίου τράγου».
Θα μπορούσε να προκύψει στις μέρες μας ένα κίνημα αντίστοιχο με αυτό των Λουδιτών, με την αντίστοιχη εναντίωση στις προωθημένες έρευνες στο πεδίο της Βιοτεχνολογίας, της Ρομποτικής και της Τεχνητής Νοημοσύνης;
Ήδη βρισκόμαστε στα πρώτα βήματα της «Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης» η οποία έχει ως πυρήνα της την «Κβαντική Τεχνολογία, την Επιστήμη της Πληροφορικής, την αυτοεκπαίδευση των ίδιων των μηχανικών συστημάτων, νέες μορφές ενέργειας και την Τεχνητή Νοημοσύνη».
Θέλω να τονίσω ότι η Κοινωνία δεν πρέπει να φοβάται την 4η Βιομηχανική Επανάσταση, αρκεί οι Κοινωνικές δομές (Πολίτες και Κυβερνήσεις) να προετοιμαστούν για τα νέα σημαντικά προβλήματα που θα προκύψουν.
Μερικά από αυτά τα προβλήματα αφορούν την ανάπτυξη ενός τεράστιου κύματος ανεργίας, την αύξηση των μεταναστευτικών ροών, τον κίνδυνο καταπάτησης των δημοκρατικών θεσμών, την εκ βάθρων αλλαγή του οικονομικού και τραπεζικού συστήματος κ.ά. Το θέμα είναι αρκετά πολύπλοκο και θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε από σήμερα. Για κάποιες περισσότερες πληροφορίες παραπέμπω σε μια διάλεξη μου στο Κιάτο με θέμα την «4η Βιομηχανική Επανάσταση και την Τεχνητή Νοημοσύνη» στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://www.youtube.com/watch?v=OmT5Io3CiuQ&feature=youtu.be
Πολλοί μιλούν, όπως κι εσείς, για το τέλος των -ισμών. Κάποιοι, από την άλλη, ισχυρίζονται ότι με αυτούς τους – ισμούς η ανθρωπότητα έχει διανύσει πολύ δρόμο, δημιουργώντας ό,τι καλύτερο περιλαμβάνει ο ανθρώπινος πολιτισμός. Μια νέα πραγματικότητα θα εμπεριέχει αντίστοιχους – ισμούς; Μπορείτε να φανταστείτε κάτι άλλο;
Είναι δεδομένο ότι η κοινωνία των ανθρώπων ανέδειξε μεγάλα ρεύματα ιδεών και αξιών τα οποία, για όσο χρόνο χρησιμοποιήθηκαν σωστά, βοήθησαν στη δημιουργία όλων των θετικών στοιχείων του Δυτικού Πολιτισμού.
Προκειμένου όμως να εφαρμοστούν στην πράξη αυτά τα ρεύματα, κάποιες κοινωνίες κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικές, οικονομικές, θεολογικές και επιστημονικές καταστάσεις, δημιούργησαν ανθρώπινες διοικητικές δομές φορτωμένες με όλα τα προτερήματα και τα ελαττώματα της ανθρώπινης φύσης. Έτσι δημιουργήθηκαν αρχικά οι -ισμοί.
Οι -ισμοί κατέρρευσαν όταν οι ανθρώπινες διοικητικές δομές τους εφθάρησαν και διεφθάρησαν κάτω από το βάρος των διάφορων ανθρώπινων σκοπιμοτήτων, αλλά και της αδυναμίας τους να κατανοήσουν ότι έπρεπε, διατηρώντας ακέραιες τις ιδέες και τις αξίες τους, να ανανεώνουν τις πρακτικές εφαρμογής και επέκτασής τους στα νέα κοινωνικά, επιστημονικά, τεχνολογικά και θεολογικά δεδομένα της εποχής τους. Θα έπρεπε να κατανοήσουν ότι η «αλλαγή» είναι ο «κανόνας» και όχι η δογματική πλαστή «σταθερότητα» των δογμάτων τους.
Μπορείτε να μας πείτε κάποια παραδείγματα;
Τι σχέση έχει ο γαλλικός «Διαφωτ-ισμός» με τις πρακτικές του Ναπολέοντα ή τις σημερινές γαλλικές πρακτικές, ο Μάρξ με τον «Μαρξ-ισμό» του Στάλιν, ο Χριστός με τον σημερινό «Χριστιαν-ισμό»;
Για το λόγο αυτό πολλές φορές, σκωπτικά βέβαια, αναφέρω ότι ο Χριστός δεν ήταν Χριστιανός ούτε ο Μαρξ Μαρξιστής εφόσον οι αντίστοιχοι -ισμοί δημιουργήθηκαν από ανθρώπινες δομές μετά από αυτούς, δυστυχώς όμως με μια κοινή κακή εξέλιξη.
Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ στα λόγια του Carl Jung από το βιβλίο του «Το Αρχέτυπο του Ολοκληρωτισμού»:
«{…} Στην ιστορία διαγράφεται η σταδιακή ανάδυση νέων ρευμάτων ιδεών. Έχουμε όμως την τάση να μετατρέπουμε τις ιδέες σε «ισμούς» και σε «μεγάλα σωτήρια» σχέδια, τα οποία όμως είναι πολύ μακράν της αρχικής ιδέας από την οποία εμπνεύστηκαν. Έτσι, το ότι «το μεγάλο σχέδιο» αποτυγχάνει, αυτό οφείλεται στο ότι ο σημερινός άνθρωπος είναι μια αποτυχία. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται παρά κοινός νους για να αρχίσει κανείς να διορθώνει τον εαυτό του. Αλλά επειδή δεν μπορεί πια να βασίζεται σε εξωτερικές αυθεντίες, πρέπει να γνωρίζει και να κατανοεί την πιο ατομική και μύχια βάση της υποκειμενικής του ύπαρξης, για να χτίσει τα θεμέλιά του στα αιώνια δεδομένα της ανθρώπινης ψυχής».
Πριν από λίγα χρόνια ένας συνάδελφός σας δήλωσε σε ομιλία του: «Η Γη έχει τελειώσει. Έχει πεθάνει. Μπράβο στον Έλον Μασκ, στη NASA, που ετοιμάζουν τον εποικισμό στο φεγγάρι, στον Άρη κλπ. Αυτοί που θα μείνουν εδώ – η τεράστια πλειοψηφία δηλαδή και όσοι επιβιώσουν – θα είναι σαν ένα τεχνολογικό πάρκο που κάποιοι θα έρχονται για να τους βλέπουν για εκπαιδευτικούς λόγους». Θα θέλατε να το σχολιάσετε;
Δεν συμφωνώ με την θέση του συναδέλφου όποιος και αν είναι. Αντιστρέφει την πραγματικότητα. Η αποικία στη Σελήνη και τον Άρη θα αποτελούν απλά βιομηχανικές μονάδες επεξεργασίας των υλικών, βασικά της ζώνης των αστεροειδών, λόγω του γεγονότος ότι η βαρύτητα εκεί είναι πολύ μικρότερη και η ενέργεια που θα χρειάζονται οι βιομηχανικές μονάδες ελάχιστη.
Ως εκ τούτου, είναι οι εκεί αποικίες μαζί με τους κατοίκους τους, οι οποίες θα αποτελούν τεχνολογικά πάρκα τα οποία θα επισκέπτονται τα σχολεία για εκπαιδευτικούς λόγους. Οι Άνθρωποι που δεν έχουν το κουράγιο να αγωνιστούν για να αλλάξουν τον κόσμο, με το καλό και τις ευχές μας ας απομακρυνθούν.
Εμείς οι υπόλοιποι θα μείνουμε και θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε να αλλάξουμε τη Γη μας και γι’αυτούς. Όσο γενικότερα για τις απόψεις, τις οποίες διετύπωσε ο δισεκατομμυριούχος Έλον Μασκ, υπενθυμίζω ότι με την έγκριση της NASA (της αμερικανικής κυβέρνησης δηλαδή) την περίοδο αυτή εκτοξεύει 1.500 δορυφόρους ξοδεύοντας 10 δισεκατομμύρια δολάρια για να προωθήσει κάποιους τεχνολογικούς στόχους με επικίνδυνες χρήσεις στα χέρια της σημερινής ηθικά καταρρέουσας «ελίτ».
Για να έχετε μια προσωπική άποψη για τους στόχους του Έλον Μάσκ μπορείτε να τους βρείτε στα video συνέντευξής του στις ηλεκτρονικές σελίδες:
Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι χειρότερη από τα πυρηνικά όπλα! – Elon Musk
Τι είναι το «εγώ» και γιατί το υπερασπιζόμαστε με νύχια και με δόντια, όχι μόνο ο καθένας το «δικό του», αλλά και – πολύ συχνά – ο ένας το «εγώ» του άλλου; Πώς περνάμε, όπως λέτε, στο «εμείς»;
Πολλές φορές η ψευδαίσθηση της αλήθειας των δογμάτων μας είναι αυτή που συντηρεί την φλύαρη έπαρση του «Εγώ» μας, το οποίο έχουμε όλο και περισσότερη ανάγκη, όσο λιγότερη αυτοεκτίμηση έχουμε για την ποιότητα της «ύπαρξής» μας.
Τι είναι το «μάτριξ» στο οποίο αναφέρεστε συχνά; Ζούμε σε μία ψευδαίσθηση;
Την απάντηση τη δίνει, ακόμα μια φορά, η Θεωρία της Σχετικότητας.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι το Σύμπαν, μελετώμενο σαν μια ενότητα, δεν είναι Ευκλείδειο και τουλάχιστον τεσσάρων διαστάσεων. Ως εκ τούτου, οι μορφές και τα σχήματα, τα οποία δημιουργούνται μέσα του, είναι αδύνατον να γίνουν αντιληπτά από τις ανθρώπινες αισθήσεις.
Οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε μέσα στο Σύμπαν των παρατηρήσεών μας, δεν είναι η συμπαντική πραγματικότητα αλλά η προβολή (το καθρέφτισμα, όπως αναφέρω κάποιες φορές) όσων υπάρχουν στο πραγματικό τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο και αθέατο Σύμπαν, πάνω σε έναν ψεύτικο τρισδιάστατο και Ευκλείδειο χώρο, που φτιάχνουν πλαστά οι αισθήσεις μας.
Αυτό σημαίνει ότι το Σύμπαν των παρατηρήσεών μας, είναι μια ψεύτικη εικόνα μιας άλλης φυσικής πραγματικότητας την οποία κατασκευάζει η φυσιολογία μας, ο εγκέφαλός μας. Tον ψεύτικο αυτό χώρο του σχηματισμού των εικόνων, τον οποίο ο εγκέφαλός μας κατασκευάζει, τα Μαθηματικά τον ονομάζουν Χώρο Minkowski και η μαθηματική πράξη του καθρεφτίσματος ονομάζεται Ισομορφισμός.
Τελικά, όλα τα γεγονότα τα οποία παρατηρούμε γύρω μας στο Σύμπαν είναι παραμορφωμένες και μερικές εικόνες της πραγματικότητας και όχι η πραγματικότητα. Την ψεύτικη αυτή εικόνα της αληθινής, αλλά αόρατης συμπαντικής κατάστασης ονομάζω matrix, προκειμένου να τη θυμούνται οι αμύητοι στις θετικές επιστήμες συμπολίτες μας, επειδή τη συνδυάζουν με την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία. Για πολύ περισσότερες πληροφορίες προτείνω την διάλεξη μου «Η πλάνη των Αισθήσεων» στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του Δήμου Αλίμου το 2017 στην ιστοσελίδα: (https://www.youtube.com/watch?v=1jBLtSb4-mc&list=PL1yPaYDIYvXEAvuIhP2LeWDZVjY0Dm0E1&index=10)
Εάν η πραγματική ζωή είναι «μάτριξ», τότε ο κόσμος του διαδικτύου – η εικονική πραγματικότητα – είναι «μάτριξ μέσα στο μάτριξ»;
Ακριβώς. Πάνω σε αυτή την διαπίστωση, ότι η ανθρώπινη λειτουργία προσομοιάζει με ένα εξελιγμένο υπολογιστικό σύστημα, στηρίχθηκε η ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης.
Στην πρώτη ταινία της τριλογίας «The Matrix», ένας από τους ήρωες που είχε πρότινος «απελευθερωθεί» από τον Μορφέα, αποφασίζει να προδώσει τους συντρόφους του και να επιστρέψει πίσω στο Matrix, επιλέγοντας να ξεχάσει όσα γνώριζε σχετικά με την ψευδαίσθηση που αυτό αποτελεί. Λέει χαρακτηριστικά: «Η άγνοια είναι ευδαιμονία». Έτσι ζούμε;
Αυτό γίνεται σήμερα με έναν «υποκριτικό» τρόπο. Όλοι, εντελώς «συνειδητά», επιλέγουμε – όπως στην ταινία – το «μαύρο» χάπι της «άγνοιας» για το «δήθεν» προσωπικό «καλό» μας. Αυτή η επιλεγμένη υποκριτική «άγνοια», προσωπικά, δεν μου αρέσει και διαλέγω – σύμφωνα με την ταινία – το «κόκκινο» χάπι της «γνώσης» της αλήθειας, όσο και αν αυτή χαλάει την ευδαιμονία μιας «ψεύτικης» πραγματικότητας.
Πώς θα εξηγούσατε τι είναι το Σύμπαν και η Ολότητα;
Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, επιβεβαιωμένη προ πολλού και πειραματικά, αποδεικνύει ότι: «Το Σύμπαν της σύγχρονης Επιστήμης είναι ένα ενιαίο σύστημα το οποίο δεν μερίζεται, ούτε αποτελείται από μέρη. Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι «Ένα». Μια απέραντη, ενιαία, και αδιαίρετη ενότητα.
Η αίσθηση των εξατομικευμένων αντικειμένων και μορφών δεν αποτελεί παρά μια πλάνη, η οποία στηρίζεται σε μια ιδιομορφία, βασικά, της όρασής μας, αλλά γενικότερα της εγκεφαλικής μας συγκρότησης. Το μόνο πραγματικό μέσα στο Σύμπαν είναι ένα μη αισθητό γεγονός, το οποίο ονομάζουμε Χωροχρονικό Συνεχές, το οποίο είναι άτμητο και αδιαίρετο. Αν τμήσουμε το Χωροχρονικό Συνεχές, τα παραγόμενα μέρη δεν έχουν καμία από τις ιδιότητες του Χωροχρονικού Συνεχούς ούτε και το περιγράφουν».
Αυτό σημαίνει ότι τα τμήματα του Συμπαντικού Συνεχούς, τα οποία αντιλαμβανόμαστε, είναι απλά μια ανθρώπινη εγκεφαλική διαδικασία και όχι ένα υπαρκτό συμπαντικό γεγονός.
Με βάση όλα τα προηγούμενα, αν κόψουμε το Χωροχρονικό σε Χώρο και Χρόνο, όπως κάνουμε σήμερα, ούτε ο ανθρώπινος Χώρος ούτε ο Χρόνος εκφράζουν κάποιες συμπαντικές αλήθειες.
Μέσα σε αυτή την συμπαντική ενότητα χάνεται η έννοια της εξατομικευμένης ύπαρξης. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να ευτυχεί το μέρος, αν πάσχει το όλον. Η ευτυχία των μερών μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ευτυχίας του συνόλου. Η διαπίστωση αυτή οδηγεί σε μια κοινωνική φιλοσοφία του «εμείς» και του «είμαι» καταργώντας την κοινωνική φιλοσοφία του «εγώ» και του «έχω.
Όμως, οι έννοιες της συλλογικής συνείδησης – του εμείς και του είμαι – δεν είναι η βάση της Δημοκρατίας, της ισότητας και της αδελφότητας, που πλαστά επαγγέλλονται οι σημερινές παγκόσμιες κοινωνικές δομές χωρίς να τις πραγματοποιούν μέχρι σήμερα; .
Αυτές ακριβώς τις αξίες επαναφέρει στο προσκήνιο η σύγχρονη επιστημονική σκέψη.
Στις ομιλίες σας αναφέρεστε στις «τρεις νέες αλήθειες» ή αλλιώς τους «τρεις αποδεικνυόμενους συμπαντικούς νόμους», στους οποίους καταλήγει σήμερα η σύγχρονη Φυσική. Ποιοι είναι αυτοί και πώς μπορούμε να συμβαδίζουμε αρμονικά μαζί τους;
Οι τρεις πρώτες επιστημονικές αλήθειες, στις οποίες αναφέρεστε και πραγματικά τις έχω διατυπώσει, αποτελούν κατά τη γνώμη μου το πρώτο επιστημονικό μάθημα, το οποίο πρέπει να αφομοιώσουμε την περίοδο της μετάβασης σε ένα νέο πολιτισμικό ρεύμα.
Η πρώτη αλήθεια αναφέρεται στην φύση της ονομαζόμενης «Υλικής πραγματικότητας», στο matrix στο οποίο αναφερθήκαμε προηγουμένως.
Η δεύτερη επιστημονική αλήθεια αναφέρεται στο Θέμα της Συνέχειας και της Ολικότητας όλων των γεγονότων μέσα στο Σύμπαν. Και στο θέμα αυτό αναφερθήκαμε.
Η Τρίτη αλήθεια είναι ο νόμος δράσης – αντίδρασης, που μας διδάσκει ότι, μέσα σε μια ενιαία και αδιάσπαστη συμπαντική ουσία, κάθε κακή δράση μας πάνω σε κάποιο συμπαντικό μέρος δημιουργεί την αυτόματη και ενστικτώδη αντίδραση του συνόλου της Δημιουργίας πάνω σε μας.
Τι είναι «σκέψη» και τι «πραγματικότητα»; Πώς «η σκέψη δημιουργεί ύλη, υλική πραγματικότητα», σύμφωνα με τις μελέτες σας;
Σε αυτό το οποίο ονομάζουμε «υλική πραγματικότητα», αναφερθήκαμε προηγουμένως, όμως θα ήθελα να δώσω και κάποιες ακόμα, πιο απλές, πληροφορίες εκτός της Θεωρίας Σχετικότητας.
Όπως γνωρίζουμε εκεί έξω, στο Σύμπαν, δεν υπάρχουν χρώματα, ήχοι και ακούσματα, μυρωδιές, γεύσεις, τα προϊόντα δηλαδή των αισθήσεων. Εκεί έξω, στο Σύμπαν, υπάρχει ένας κοχλάζων ωκεανός ενέργειας.
Κομμάτια της ενέργειας αυτής, υπό διαφορετική μορφή όταν προσλαμβάνονται από τα αισθητήρια όργανα, μεταφέρονται μέσω των εγκεφαλικών νευρώνων σε διαφορετικά εγκεφαλικά κέντρα, μέσα στα οποία σχηματίζονται οι εικόνες της όρασης, οι μουσικές νότες, οι γεύσεις, οι οσμές, η αίσθηση της αφής. Όλα τα γεγονότα, τα οποία συνιστούν αυτό το οποίο ονομάζουμε «υλική πραγματικότητα». Άρα, η λεγόμενη «υλική πραγματικότητα», οποιασδήποτε φύσης και μορφής, σχηματίζεται μέσα στον εγκέφαλο μας και δεν προϋπάρχει μέσα στο Σύμπαν. Είναι δηλαδή μια πλάνη των αισθήσεών μας, ένα matrix.
Μήπως είναι κάπως παρεξηγήσιμη αυτή η σκέψη;
Στο θέμα της «ανθρώπινης σκέψης» δεν πρέπει να γίνονται παρανοήσεις. Δεν είπα ποτέ ότι η σκέψη δημιουργεί ύλη. Δηλαδή δεν είπα ποτέ ότι αν σκεφτώ ένα κιλό χρυσό τότε θα δημιουργηθεί χρυσάφι.
Αναφέρθηκα αρχικά στο γεγονός ότι η ποιότητα της σκέψης ενός ανθρώπου μπορεί να δημιουργήσει γεγονότα τα οποία μπορούν να χαράξουν μια μελλοντική του πραγματικότητα.
Γνωρίζουμε ότι ο «ανθρώπινος βιοϋπολογιστής», όπως ήδη αναφέραμε, προσλαμβάνει συμπαντικές πληροφορίες τις οποίες μετασχηματίζει σε ένα matrix, το οποίο ονομάζουμε «πραγματικότητα». Είναι, δηλαδή, ένας δέκτης συγκεκριμένων μηκών κύματος.
Με συγκεκριμένη διεθνή βιβλιογραφία, όπως απαιτεί η επιστημονική δεοντολογία, αναφέρθηκα στο γεγονός ότι, όπως πειραματικά έχει αποδειχθεί, ο ανθρώπινος εγκέφαλος εκπέμπει στα προαναφερθέντα μήκη κύματος έχοντας την δυνατότητα να χειρίζεται και να κινεί ρομπότ σε απόσταση ακόμα και 60 χιλιομέτρων.
Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλος είναι συγχρόνως και δέκτης και πομπός συγκεκριμένων μηκών κύματος.
Μετά τα προηγούμενα αναρωτήθηκα, αφού ο εγκέφαλος επικοινωνεί με ένα ρομπότ που έχει τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται εκπομπές συγκεκριμένων μηκών κύματος, γιατί να μην μπορεί να επικοινωνήσει, με κάποιο τρόπο, και με κάποιον άλλο εγκέφαλο ο οποίος έχει τις αυτές δυνατότητες;
Αν όμως αυτό είναι δυνατό, τότε είναι δυνατό η επικοινωνία αυτή να δημιουργήσει γεγονότα, τα οποία να μπορούν να επηρεάσουν την μελλοντική ανθρώπινη πραγματικότητα.
Ως παράδειγμα, ανέφερα την ακραία συναισθηματική σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων, τον έρωτα, την αγάπη, τη σχέση μεταξύ δύο διδύμων, ακραίων γονικών δεσμών κλπ. Για περισσότερα προτείνω τη διάλεξή μου στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του Δήμου Αλίμου το 2017 με τίτλο «Όταν η Σκέψη δημιουργεί Υλική Πραγματικότητα» στην ιστοσελίδα: (https://www.youtube.com/watch?v=KQv-ZReveL4&list=PL1yPaYDIYvXEAvuIhP2LeWDZVjY0Dm0E1&index=12)
Σας έχει ασκηθεί κριτική από αρκετές πλευρές. Μια μερίδα των συναδέλφων σας υποστηρίζει ότι «ξεφεύγετε» από το έδαφος της επιστήμης και αγγίζετε τα όρια της μεταφυσικής. Από πολιτικούς χώρους ορισμένοι σας χαρακτηρίζουν «αρχαιολάτρη», αγγίζοντας ίσως και τις παρυφές του εθνικισμού. Δεν προσδοκούμε να τους απαντήσετε «εδώ» αλλά αναρωτιόμαστε πώς αισθάνεστε.
Αυτό που κάνω πάντα, στο πεδίο της επιστήμης, είναι να υπακούω στην επιστημονική δεοντολογία και να στηρίζω τις απόψεις μου σε επιστημονικές δημοσιεύσεις, οι οποίες έχουν κριθεί τουλάχιστον από τρεις κριτές πριν δημοσιευθούν σε υψηλού κύρους επιστημονικά περιοδικά.
Δηλαδή δεν αρέσκομαι στο να αγνοώ επιλεκτικά όσες επιστημονικές δημοσιεύσεις αντιτίθενται στα δόγματά μου, ή τους -ισμούς των ιδεοληψιών κάποιων επωνύμων.
Για τα υπόλοιπα κοινωνικά «πιστεύω» μου, τα οποία ποτέ δεν έκρυψα, οι «εξυπνάκηδες» διαφόρων δογματικών -ισμών, μπορούν να ενημερωθούν από τα εκατοντάδες άρθρα μου, διαλέξεις, εκπομπές κλπ., στην επίσημη ιστοσελίδα μου, www.manosdanezis.gr, στο κανάλι μου «Άνεμος» στο YouTube και, τέλος, στη σελίδα μου στο Facebook: @DanezesManosDanezis.
Και τελικά, σε όποιον δεν αρέσω ας μην με ψηφίσει, αν και όταν του ζητήσω να με εκλέξει κάπου, γεγονός το οποίο ποτέ δεν θα συμβεί.
Είναι εντυπωσιακό το εύρος των εμφανίσεών σας μπροστά σε πολύ διαφορετικά μεταξύ τους ακροατήρια. Από ένα πανεπιστημιακό αμφιθέατρο, σε μία λέσχη εσωτερικής αναζήτησης, σε καφενεία και πνευματικά κέντρα. Υπάρχει κάπου που δεν θα πηγαίνατε;
Ναι, υπάρχει. Αρνούμαι να μιλήσω σε «σκληρά» οργανωμένες (διοικητικά) ομάδες, οι οποίες έχουν ενστερνιστεί την οποιαδήποτε μορφή «βίας» ως θεωρία και πρακτική επιβολής των δογματικών απόψεών τους. Γενικότερα. Ως πνευματικός άνθρωπος, διατηρώ την ελευθερία μου να μιλώ όπου και όταν καλούμαι, ή να απαντώ σε όλα τα έντυπα ή ηλεκτρονικά μέσα και τους δημοσιογράφους που ζητούν τις απόψεις ή τις θέσεις μου, όποιο μέσο και αν εκπροσωπούν.
Βασικοί όροι αποδοχής πρόσκλησης σε ομιλίες είναι δύο:
1. Η ομιλία και η συζήτηση να γίνει ,σε χώρο ελεύθερα προσβάσιμο και δωρεάν για όλους τους συμπολίτες μου. Όλοι, ελεύθερα και δωρεάν, πρέπει να μπορούν να διαπιστώσουν ότι οι απόψεις μου δεν προσαρμόζονται σύμφωνα με τις πιθανές «ιδιαίτερες» απόψεις των «προσκαλούντων».
Δεν δέχομαι λογοκριτικές παρεμβατικές συμβουλές από τους προσκαλούντες. Κάθε τέτοια προσπάθεια έχει ως αποτέλεσμα την ακύρωση της παρουσίας μου.
Σημασία για μένα έχει το «τί λέω» και όχι «πού τα λέω». Η μεγάλη πρόκληση της σημερινής μεταβατικής πολιτισμικής περιόδου είναι «να μιλάς σε ομάδες που δεν συμφωνούν μαζί σου». Η περίοδος των χρωματιστών και κομματικοποιημένων καφενείων, πιστεύω, ότι έχει τελειώσει.
Διαβάζοντας κάποια σχόλια «κάτω» από τις ομιλίες σας στο YouTube, φαίνεται πως ορισμένοι ερμηνεύουν τις θέσεις σας σαν ένα είδος «αναχωρητισμού» από τη «γλυκύτητα της υλικής ζωής». Άλλοι αντιλαμβάνονται ότι «αγαπάτε πολύ» αυτό το «μάτριξ» και ειδικά τον άνθρωπο. Τι ισχύει στ’ αλήθεια;
Πιστεύω ότι μια «καλή» χρήση του matrix της υλικής πραγματικότητας, σε όλα τα επίπεδα, οδηγεί σε μια τεράστια αναβάθμιση του «λογισμικού» του «Ανθρώπινου Bιοϋπολογιστή». Η αναβάθμιση αυτή αποτελεί τη βάση μιας νέας ποιότητας «Αυτογνωσίας» και «Συνειδητότητας». Διαθέτοντας αυτές τις νέες δυνατότητες, ο Άνθρωπος μπορεί να προσεγγίσει ορθότερα τα προαιώνια ερωτήματά του, όπως: το από πού ερχόμαστε, τί είμαστε, και πού πάμε ως Ανθρώπινο είδος.
Όλα τα προηγούμενα σημαίνουν ότι η απάντησή μου στο ερώτημά σας είναι: Αγαπώ το «θορυβώδες» matrix και τους Ανθρώπους διότι, μόνο μέσω της «ευτυχίας» και «γαλήνευσης» της ύπαρξής τους, οδηγούμαστε στην κατανόηση της «ανάγκης» της «μοναχικής σιωπής» ως μέσου του διαλόγου μας με το «σιωπηλό» γεγονός που «δημιουργεί» το matrix.
Μία ευχή για το 2021.
Εύχομαι σε όλους Υγεία, Αγάπη, Ελπίδα, Κουράγιο, Δύναμη και Αισιοδοξία για όσα θα συμβούν το 2021. Και να μην ξεχνάμε το μάθημα του 2020.
«Η Ευτυχία των Ανθρώπων βρίσκεται στη στενή σχέση τους με όλους όσους αγαπάει και του λείπουν, γεγονός που τόσο στερηθήκαμε το χρόνο που φεύγει».
