Περιεχόμενο διάλεξης του Δρ Μάνου Δανέζη Αστροφυσικού στο «Patras Science Festival, 2019» την Τετάρτη 8 Μαΐου 2019 στο «Royal Theater» στην Πάτρα.
Ανθρώπινος Βιοϋπολογιστής και Τεχνητή Νοημοσύνη Η είσοδος στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση
Δρ Μάνος Δανέζης
Αστροφυσικός
Μέλος του Σώματος Ομότιμων Καθηγητών Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
H 4η Βιομηχανική Επανάσταση
Βρισκόμαστε ήδη στην εποχή της 4η βιομηχανικής επανάστασης η οποία έχει ως πυρήνα της την κβαντική τεχνολογία, την επιστήμη της Πληροφορικής, την αυτό – εκπαίδευσης των ίδιων των μηχανικών συστημάτων, νέες μορφές ενέργειας και την Τεχνητή Νοημοσύνη. ‘Όπως αναφέρει ο Ρόμπερτ Τζ. Σίλερ, Νομπελίστας Oικονομικών και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γιέιλ : «Δεν μπορούμε να περιμένουμε μέχρι να υπάρξουν μαζικές διαταραχές στην κοινωνία, για να προετοιμασθούμε για την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση». Βασικός φόβος όσον αφορά την 4η Βιομηχανική Επανάσταση είναι ότι θα μεταλλάξει αναγκαστικά την Βιομηχανία, γεγονός που θα δοκιμάσει τις κοινωνικές, πολιτικές, στρατιωτικές και γεωπολιτικές σχέσεις, και θα επαναπροσδιορίσει τη σχέση του ανθρώπου με τις μηχανές καθώς θα επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις συνεργασία μεταξύ τους. Ήδη αυτή η εξέλιξη έχει ανοίξει έναν τεράστιο διάλογο μεταξύ νέων επιστημονικών, φιλοσοφικών και κοινωνικών τάσεων.
Επιστήμες του Εγκεφάλου και τεχνητή Νοημοσύνη
Είναι κοινό μυστικό ότι ένας από τους σημαντικούς λόγους της ανάπτυξης των ερευνητικών πειραματικών προσπαθειών για την καλύτερη κατανόηση της δομής και της λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου (Νευροφυσιολογία, Επιστήμες του Εγκεφάλου) είναι η πρόθεση να χρησιμοποιηθούν στοιχεία της γνώσης που θα αποκτηθεί για την περεταίρω ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης. H θεαματική πρόοδος που συντελείται σήμερα από την Νευροφυσιολογία μπορεί να οδηγήσει και στη δημιουργία νέων τύπων υπολογιστών. Ήδη έχουν κατασκευαστεί νευρομορφικά ηλεκτρονικά κυκλώματα που μιμούνται με μεγάλη ακρίβεια πλευρές της σηματοδοσίας των εγκεφαλικών δικτύων. Σήμερα μπορούν να κατασκευαστούν συσκευές με ένα εκατομμύριο τέτοιων συστημάτων, και σχεδιάζεται άμεσα η κατασκευή πολύ μεγαλύτερων τέτοιων συστημάτων τα οποία θα λειτουργούν πολύ πιο γρήγορα από τους σημερινούς υπολογιστές, καταναλώνοντας ένα μικρό μέρος της ενέργειας που απαιτούν οι τελευταίοι.Συγχρόνως γίνεται μια επιτυχής διερεύνηση, από μέρους της Επιστήμης και της Τεχνολογίας, της σχέσης εγκεφαλικών λειτουργιών με τις κβαντικές ιδιότητες (κβαντικοί υπολογιστές, κβαντική πληροφορία, φαινόμενα διεμπλοκής )
Σήμερα πλέον η πειραματική μελέτη και συσχέτιση των λειτουργιών του Ανθρώπινου εγκεφάλου με την έννοια της κβαντικής πληροφορίας είναι κάτι πάρα πολύ γνωστό. Προς επιβεβαίωση αυτού του γεγονότος θα αναφερθώ σε τρία πασίγνωστα παραδείγματα. O Matthew P. A. Fisher* σε μια εργασία που δημοσιεύθηκε το 2015** υποστηρίζει ότι ο μόνος πιθανός φορέας (αποθήκευση) της κβαντικής πληροφορίας στον εγκέφαλο είναι το πυρηνικό σπιν των ιόντων του φώσφορου-31. Για να μπορεί να παίξει ρόλο η κβαντική πληροφορία στη λειτουργία του εγκεφάλου πρέπει να υπάρχουν τρόποι ώστε η κβαντική πληροφορία να αποθηκεύεται για μεγάλο χρονικό διάστημα και μεταφερόμενη να δημιουργείται κβαντική σύμπλεξη (η διεμπλοκή) η οποία να επηρεάζει την λειτουργία των εγκεφαλικών νευρώνων
Όμως και ο διάσημος πλέον Έλληνας επιστήμονας και ακαδημαϊκός κ Δημήτρης Νανόπουλος είναι από τους πρώτους ο οποίος μελέτησε τη σχέση των λειτουργιών του εγκεφάλου και των κβαντικών φαινομένων. Στην περίληψη της εργασίας του : «Εγκεφαλικές λειτουργίες και Κβαντική Φυσική» αναφέρει, «Στο άρθρο αυτό δίνουµε µια περίληψη του μοντέλου εγκεφαλικής λειτουργίας που αναπτύξαµε, αναγνωρίζοντας τους κβαντοµηχανικούς μηχανισμούς οι οποίοι πιθανότατα παίζουν πρωταρχικό ρόλο στην λειτουργία του νευρώνα (Νανόπουλος κ.α. 1999)
Τέλος θέλω να αναφερθώ στο πολύ γνωστό διεθνώς καθηγητή του Τμήματος Μαθηματικών του ΑΠΘ Δρ Ιωάννη Αντωνίου , ο οποίος εργάζεται στον τομέα της τεχνητής Νοημοσύνης
…Μια καινοτομία της Κβαντομηχανικής είναι ότι η σχέση Παρατήρησης και Πραγματικότητας αποκτά μια απρόσμενη διατύπωση. Οι ιδιότητες του Κόσμου δεν υπάρχουν και τις Μετράμε. Παρατηρώντας την Φύση και μελετώντας τα Φαινόμενα ορίζουμε το πλαίσιο αντίληψης της Πραγματικότητας, που διαρκώς διαμορφώνεται όσο αλλάζουν οι υποδοχείς μας. Δεν μπορούμε να μιλάμε για την Πραγματικότητα αυτή καθεαυτή. Μπορούμε όμως να μιλάμε για το πώς φαίνεται (προβάλλεται) η Πραγματικότητα εντός ενός δεδομένου Πλαισίου».
Λειτουργεί ο Άνθρωπος ως ένας Βιοϋπολογιστής;
Ποιες όμως είναι οι επιστημονικές αποδείξεις ότι ο Άνθρωπος δρα ως ένας Βιοϋπολογιστής, ο οποίος επεξεργαζόμενος ένα σύνολο συμπαντικών πληροφοριών, παράγει μια σειρά ολογραφικών εικόνων τις οποίες ονομάζουμε «Υλική Πραγματικότητα»;
Αρχικά ας θυμηθούμε τι είναι αυτό που ονομάζουμε «Πραγματικότητα» σύμφωνα, με την αποδεδειγμένα πλέον πειραματικά ως ορθή, Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας. Επειδή ο Συμπαντικός Χώρος δεν είναι Ευκλείδειος και έχει 4 τουλάχιστον διαστάσεις, τίποτα δεν μπορεί να γίνει αισθητό από την Ανθρώπινη φυσιολογία μέσα σε αυτόν. Άρα τι είναι αυτό το οποίο αντιλαμβανόμαστε ως Σύμπαν;. Είναι η προβολή (στα Μαθηματικό ονομάζεται ισομορφισμός ή απεικόνιση) όσων υπάρχουν στο πραγματικό τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο και αθέατο Σύμπαν πάνω σε έναν ψεύτικο τρισδιάστατο και Ευκλείδειο προβολικό χώρο που φτιάχνουν πλαστά οι αισθήσεις μας Το Σύμπαν είναι μια ψεύτικη (ισόμορφη) εικόνα μιας άλλης φυσικής προβαλλόμενης πραγματικότητας. Tο χώρο αυτό τα μαθηματικά ονομάζουν «Χώρο Minkowski».O σπουδαίος μαθηματικός Hermann Minkowski (1864-1909) ανέφερε ότι : «Ο χώρος και ο χρόνος ως ανεξάρτητες οντότητες (όπως τις αντιλαμβανόμαστε σήμερα) είναι απλές σκιές της πραγματικότητας την οποία εκφράζει μόνο η ενότητά τους το αόρατο τετραδιάστατο χωροχρονικό συνεχές». Δηλαδή ο μετρούμενος Χώρος και Χρόνος ως ανεξάρτητες οντότητες , όπως τις μετράμε σήμερα, είναι κατασκευάσματα της φυσιολογίας μας, του μυαλού μας
Η «Πραγματικότητα» ως ένα εγκεφαλικό φαινόμενο
Όμως και η Νευροφυσιολογία συμφωνεί με την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας ότι οι εντυπώσεις των αισθήσεων, άρα και ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε, είναι ένα ψεύτικο κατασκεύασμα του εγκεφάλου και όχι μια αντικειμενική Συμπαντική πραγματικότητα
Εκεί έξω στο Σύμπαν δεν υπάρχουν μορφές, σχήματα, χρώματα, ακούσματα, οσμές, γεύσεις. Εκεί έξω υπάρχει ένας κοχλάζον ωκεανός ενέργειας την οποία επιλεκτικά, μέσω των αισθητηρίων οργάνων της, η ανθρώπινη φυσιολογία μετασχηματίζει, σε μορφές, σχήματα, χρώματα, ακούσματα, οσμές, γεύσεις όταν η ενέργεια μέσω των νευρώνων μεταφερθεί σε συγκεκριμένα εγκεφαλικά κέντρα. Η λεγόμενη υλική πραγματικότητα σχηματίζεται στον εγκέφαλο μας και δεν υπάρχει μέσα στο Σύμπαν
Η Συμπαντική Πραγματικότητα και η Κοσμολογία του Riemann*
Όμως στο αυτό συμπέρασμα καταλήγει και ο Riemann στην Κοσμολογία του, η οποία αποτελεί τη βάση της Ειδικής θεωρίας της Σχετικότητας. Σύμφωνα με την Κοσμολογία του Riemann το παρατηρούμενο και μετρούμενο Σύμπαν δεν είναι παρά το ένα κομμάτι, όχι του Σύμπαντος, αλλά του τρισδιάστατου ΧΑΡΤΗ του. Με λίγα λόγια αντιλαμβανόμαστε ένα κομμάτι του τρισδιάστατου χάρτη του Σύμπαντος ΚΑΙ….ΟΧΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟ Σε αυτό το κομμάτι του χάρτη έχει την ονομασία «Σφαίρας του Παρόντος» και πρακτικά αποτελεί αυτό το οποίο ονομάζουμε «Πραγματικό και Υλικό Σύμπαν» ενώ η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας το αναφέρει ως «Ψευδοευκλείδειο προβολικό χώρο Μινκόφσκι» τον οποίο κατασκευάζει η ανθρώπινη Φυσιολογία
* Robert Osserman: «Η ποίηση του Σύμπαντος – Μια Μαθηματική εξερεύνηση του Κόσμου ». Εκδόσεις Κάτοπτρο , Αθήνα 1998
Τα βασικά κοινά χαρακτηριστικών ενός μηχανικού υπολογιστικού συστήματος με τον Ανθρώπινο Βιοϋπολογιστή
Ας δούμε όμως μια πρώτη συσχέτιση των βασικών χαρακτηριστικών ενός μηχανικού υπολογιστικού συστήματος με τον Ανθρώπινο Βιοϋπολογιστή. Ένα υπολογιστικό σύστημα «προσλαμβάνει με διάφορους τρόπους πληροφορίες τις οποίες επεξεργάζεται μέσω ενός λειτουργικού συστήματος παράγοντας δευτερογενή γεγονότα, τα οποία πιθανότατα μπορούν να βρίσκονται έξω από τις δυνατότητες μιας συγκεκριμένης αισθητηριακής παρατήρησης. Αυτό συμβαίνει και στην λειτουργία ενός Ανθρώπινου Βιοϋπολογιστή.Η αναβάθμιση ενός μηχανικού υπολογιστικού συστήματος σε Τεχνητή Νοημοσύνη βασικά συνίσταται στη δυνατότητα της αυτομόρφωσής του μέσω διάφορων τεχνικών απόκτησης «εμπειρίας» έτσι ώστε να μιμηθεί σε κάποιο μηχανιστικό επίπεδο την Ανθρώπινη Νοημοσύνη
Η έννοια της «πληροφορίας»
Σε όλα τα προηγούμενα η βασική έννοια την οποία χρησιμοποιήσαμε στο επίπεδο της επιστήμης της «Πληροφορικής» είναι αυτή της πληροφορίας Οι βασικές αρχές της Πληροφορικής αναπτύχθηκαν μέσω της Επιστήμη της «Κυβερνητικής» με βασικό της εκπρόσωπο τον Βίνερ. Στην κλασική Πληροφορική αναλύεται η έννοια της Πληροφορίας με βάση την μελέτη και την ανάλυση τριών φυσικών εννοιών: «Tου φορέα της πληροφορίας, καθώς και του χώρου και του χρόνου διάδοσής της». Ως φορείς της πληροφορίας θεωρούνται τα σωματίδια, ως χώρος, ο κλασικός Ευκλείδειος χώρος και ως χρόνος, ο χρόνος των ρολογιών μας. Με βάση αυτές τις έννοιες η κλασική Πληροφορική αλλά και η κλασική Φυσική προσεγγίζουν τα όριά τους εφόσον, οι έννοιες του φορέα του χώρου και του χρόνου έχουν αλλάξει ριζικά. Σήμερα οι έννοιες του Φορέα, του Χώρου, και του Χρόνου περιγράφονται από ένα σύνολο νέων πειραματικά αποδεδειγμένων εννοιών. Οι κλάδοι που τις περιγράφουν είναι η Φυσική του Κενού, η Φυσική των Στοιχειωδών Σωματιδίων, η Κβαντική Φυσική, ο Πληθωρισμός, η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, οι πολυδιάστατες και μη Ευκλείδειες Γεωμετρίες, η Τοπολογία κ.α. Η κατανόηση, έστω και των αποτελεσμάτων, αυτών των νέων γνώσεων βελτιώνει την εξέλιξη των πληροφορικών συστημάτων. Ως αποτέλεσμα η έννοια της Πληροφορίας, η οποία κάποτε συνδεόταν μόνο με την λογική των μηχανιστικών υπολογιστικών συστημάτων, σήμερα συνδέεται ακόμα και με τις εγκεφαλικές διαδικασίες οδηγώντας στην ανάπτυξη της λεγόμενης Τεχνητής Νοημοσύνης και των Κβαντικών Υπολογιστών. Ως εκ τούτου είναι αναγκαία μια νέα αντίληψη της έννοιας της Πληροφορίας η οποία θα ενοποιεί τις κλασσικές με τις σύγχρονες αντιλήψεις
Κάποιες Σκέψεις
Όπως δεχόμαστε μέχρι σήμερα, οι «πληροφορίες» τις οποίες δέχονται και επεξεργάζονται τόσο οι «Ανθρώπινοι Βιοϋπολογιστές» όσο και οι «μηχανές Τεχνητής Νοημοσύνης» έχουν ως «πηγή» τους γεγονότα υλοενεργειακής φύσης. Τα γεγονότα όμως αυτά, όπως ήδη έχουμε αναφέρει, αποτελούν δευτερογενή φαινόμενα, ενός αρχικού μη αισθητού συμπαντικού γεγονότος παραγόμενα από την λειτουργία του ανθρώπινου βιοϋπολογιστή. Ποιο είναι όμως το αρχικό «φυσικό συμπαντικό γεγονός» το οποίο ουσιαστικά πρέπει να αποτελεί και το γενεσιουργό γεγονός της έννοιας της «Πληροφορίας»; Ας δούμε τι συνάγεται από την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας σε σχέση με αυτό το πρωταρχικό Συμπαντικό γεγονός. Σύμφωνα με την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας η έννοια της καμπυλότητας του χώρου σε ένα σημείο του, που είναι καθαρός αριθμός*, συνδέεται με την έννοια της πυκνότητας της υλοενέργειας στο σημείο αυτό, η οποία έχει μονάδες μέτρησης.
Ας χρησιμοποιήσουμε ως παράδειγμα την σχέση καμπυλότητας – πυκνότητας υλοενέργειας στα κοσμολογικά μοντέλα Friedman – Lemaitre αν δεχθούμε ότι η Κοσμολογική σταθερά λ*=0,
Οι πυκνότητες υλοενέργειας του Σύμπαντος (ρ) με μονάδες μέτρησης ως πηγές πληροφορίας, με βάση την προηγούμενη σχέση, μετατρέπονται σε καθαρούς αριθμούς (ε) καμπυλοτήτων των σημείων του χώρου. Αν στην προηγούμενη σχέση τοποθετήσουμε στην θέση της πυκνότητας , την πυκνότητα όλων των ουράνιων αντικειμένων, τότε κάθε ουράνιο σώμα αντικαθίσταται με έναν καθαρό αριθμό. Με τον τρόπο αυτό η Φυσική μετατρέπεται σε μια Γεωμετρία (Η Γενική θεωρία της Σχετικότητας σε Γεωμετρία) η οποία ονομάστηκε από τον δημιουργό της J. A. Weeler Γεωμετροδυναμική*
Ο JohnWheeler στο βιβλίο του «Superspaceandthenatureofquantumgeometrodynamics» (1968) αναφέρει ότι: «…Εκτός από το κενό, καμπυλόγραμμο (μη Eυκλείδειο) διάστημα δεν υπάρχει τίποτα άλλο στον κόσμο. H ύλη, το φορτίο, ο ηλεκτρομαγνητισμός και τα υπόλοιπα πεδία (σημ. όπως το πεδίο βαρύτητας) είναι μόνο οι εκδηλώσεις της κάμψης του χώρου. «H φυσική είναι Γεωμετρία». Και συνεχίζει ο T. A. Whiller: «H αργή καμπύλωση σε κάποια περιοχή του διαστήματος περιγράφει ένα βαρυτικό πεδίο. Μια κυματοειδής Γεωμετρία με έναν διαφορετικό τύπο καμπυλότητας (κατά περιοχή) περιγράφει ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Μια περιοχή κόμβων υψηλής καμπυλότητας ίσως περιγράφει μια συγκέντρωση φορτίου και Ενέργειας-Μάζας που κινείται σαν σωματίδιο. Από όλα τα προηγούμενα γίνεται κατανοητό ότι κάθε συμπαντική πυκνότητα υλοενέργειας περιγράφεται από μια τιμή της μαθηματικής καμπυλότητας και το αντίστροφο. Στο σημείο αυτό θέλω να τονίσω ότι κάποτε οι καθαροί αριθμοί (χωρίς μονάδες μέτρησης) αποτελούσαν φιλοσοφικές οντότητες μη συνδεόμενες με κάτι υπαρκτό. Τώρα πλέον οι καθαροί αριθμοί, σε κοσμολογικό επίπεδο, μπορεί να μην έχουν μονάδες μέτρησης αλλά εκφράζουν μια βασική ιδιότητα, την μαθηματική καμπυλότητα. Η τιμή (καθαρός αριθμός) της καμπυλότητας, έχει εν δυνάμει τη δυνατότητα, αν πάρει κάποιες συγκεκριμένες τιμές τις οποίες έχει τη δυνατότητα να τις επεξεργαστεί ο ανθρώπινος βιοϋπολογιστής, να οδηγεί τον «Ανθρώπινο βιοϋπολογιστή» στο σχηματισμό προβολικών αισθητών εικόνων τις οποίες ονομάζουμε πραγματικότητα. Τελικά …Για τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας ό τρισδιάστατος χώρος μέσω της αόρατης ιδιότητας της καμπύλωσης των σημείων του, δημιουργεί την αίσθηση της πυκνότητας της υλοενέργειας
Δηλαδή εν αρχή ήταν ο Κενός Χώρος ο οποίος καμπυλούμενος , μεταβάλλοντας δηλαδή την καμπυλότητα των σημείων του, γεννά την έννοια της Ενέργειας και στη συνέχεια της Ύλης*
Κάποιες προσωπικές σκέψεις και προτάσεις για την φύση της έννοιας της Πληροφορίας
Από τα προηγούμενα φαίνεται ότι η πηγή της κλασσικής έννοιας της «πληροφορίας», που είναι η μεταβολής της πυκνότητα της υλοενέργειας των σημείων ενός χώρου, ταυτίζεται με την έννοια της μεταβολής της μαθηματικής «καμπυλότητας», των σημείων του χώρου μέσα στον οποίο διαδίδεταιΗ «γεωμετρική καμπυλότητα ως πληροφορία» εκφράζεται με καθαρούς αριθμούς αλλά, μέσω ενός κατάλληλου συστήματος επεξεργασίας ενός Βιοϋπολογιστή ή ενός μηχανικού συστήματος, μετατρέπεται σε εικονική κατάσταση Υλικής και Ενεργειακής πραγματικότητας Μην ξεχνάμε ότι τα δεδομένα ενός υπολογιστή (γλώσσα μηχανής) τα οποία μετατρέπονται (μέσω μιας μηχανής) σε εικόνες και ήχους δεν είναι παρά μια κατάλληλή διάταξη και επανάληψη δύο καθαρών αριθμών του 0 και του. Το αυτό συμβαίνει με την έννοια των καθαρών αριθμών των Μαθηματικών Καμπυλοτήτων των σημείων του χώρου . Μέσω του ανθρώπινου βιοϋπολογιστή κάποιες από αυτές τις καθαρές τιμές μετατρέπονται, σε αισθητές και μετρούμενες εικονικές πραγματικότητες
Τα μεγάλα ερωτήματα
Το ερώτημα βέβαια είναι αν ένα σύστημα «Τεχνητής Νοημοσύνης» έχει την δυνατότητα παραγωγής, πρόσληψης και επεξεργασίας κάποιων συγκεκριμένων «Πληροφοριών» οι οποίες, στην περίπτωση ενός βιοϋπολογιστή, εξελίσσονται στο πλαίσιο μιας σειράς, χρονομεταβαλόμενων, συμπαντικών όσο και εσωτερικών του κύκλων, που χαρακτηρίζουν και διαφοροποιούν την Φύση του «Ανθρώπου» από τη «Μηχανή». Ως παράδειγμα αναφέρω τους κύκλους «εναλλαγής μέρας και νύχτας», των «σεληνιακών φάσεων», του «11ετούς ηλιακού κύκλου»των «εποχών του έτους», τον «Κοσμικό Βιορυθμό», το «Σωματικό» τον «Συναισθηματικό» και τον «Διανοητικό» Ρυθμό
Σήμερα πλανάται ένα αγωνιώδες ερώτημα : «Πόσο πιθανό είναι με την είσοδο στον Πολιτισμό της 4ης βιομηχανικής επανάστασης να γίνουμε σκλάβοι των μηχανών»; Το ερώτημα αυτό ουσιαστικά αναφέρεται στην σχέση της Βιομηχανίας με τα εργατικά δικαιώματα, την ανεργία και τους μισθούς. Βασικά όμως οι φοβίες που αναπτύσσονται αφορούν αναφορές ότι οι μηχανές μέσω της Τεχνητής Νοημοσύνης τους θα διεκδικήσουν μελλοντικά την βιολογική και νοητική ηγεμονία απέναντι στην Ανθρώπινη Νοημοσύνη. Την δυνατότητα αυτή, ακόμα και στο πιο μακρινό ορατό μέλλον, δεν μπορεί να την αποκτήσει μια μηχανική Τεχνητή Νοημοσύνη και ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να αναπτύξει «Συναισθήματα» ούτε τις παραγόμενες από αυτά «Αξίες». Η Μηχανική Τεχνητή Νοημοσύνη αναπαράγει με πιο ακριβή και ευκρινή τρόπο τεχνικές πληροφορίες και εφαρμογές έχοντας την δυνατότητα να τις επαναλαμβάνει γρηγορότερα και ορθότερα σε κάθε επανάληψη. Η μηχανιστική Τεχνητή Νοημοσύνη δεν μπορεί να ανακαλύψει Νέους Φυσικούς νόμους και Συμπαντικές πραγματικότητες, δεν έχει την δυνατότητα συντριβής των μηχανιστικών δογμάτων τα οποία οι κατασκευαστές τους τα έχουν προικοδοτήσει, δεν μπορεί να φιλοσοφήσει παρά μόνον να επεξεργαστεί την φιλοσοφία των ανθρώπων, δεν έχει τη δυνατότητα, να «Αγαπήσει» και να «Ερωτευτεί» . Δεν κατανοεί το βαθύτερο νόημα της έννοιας της «Ελευθερίας», της «Αλληλεγγύης», της «Δικαιοσύνης», της «Θυσίας». Η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν μπορεί να δημιουργήσει, να επεξεργαστεί και να προάγει γεγονότα τα οποία δεν εκφράζονται με αριθμητικές τιμές. Μπορεί να καταστεί μόνο ένα χρήσιμο εργαλείο στην υπηρεσία του Ανθρώπου και ποτέ δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον «Άνθρωπο» όπως κάποιοι «Διαδίδουν»
Είναι καλή ή κακή η Τεχνητή Νοημοσύνη ;
Η Τεχνητή Νοημοσύνη, αν και όταν δημιουργηθεί, ορίζεται ως «καλή» ή «κακή» ανάλογα το Πολιτισμικό επίπεδο της Κοινωνίας που την δημιουργεί , την χρησιμοποιεί και την ελέγχει. Η 4η Βιομηχανική Επανάσταση, ή το θέλουμε είτε όχι θα αλλάξει τον Πολιτισμό μας. Αν όμως θα τον αλλάξει προς μια θετική ή μια αρνητική κατεύθυνση είναι υπόθεση όλων μας. Για το λόγο αυτό η εσωτερική αλλαγή του κάθε Ανθρώπου και η κατάκτηση της ιδιότητας του HomoSapiens (σοφού ανθρώπου) κρίνεται ως τραγικά αναγκαία . Μετά όλα τα προηγούμενα η προσπάθειες όλων των πολιτών πρέπει σήμερα να στρέφεται σε έναν στόχο: «να μην επιτρέψουμε να κατευθύνουν μονόπλευρα την ανάπτυξη της 4ης επιστημονικής επανάστασης και της Τεχνητής Νοημοσύνης, οι «δυνάμεις του παράλογου κέρδους», ενός καταρρέοντος Πολιτισμικού ρεύματος, όταν αυτές προσπαθήσουν να την κατασκευάσουν, να την προγραμματίσουν, να την ελέγχουν και να την κατευθύνουν σύμφωνα με τα δικά τους οικονομικά δόγματα και τα πιθανά Αντιουμανιστικά και Αντικοινωνικά τους συμφέροντα. Μέχρι τότε …ας μην καταδικάζουμε τις αθώες μηχανές
Ας αναζητήσουμε όσους προωθούν τα όποια αντιουμανιστικά σχέδια και ας συνεργαστούμε όλοι μαζί προκειμένου να ελέγξουμε τους χρηματοδότες, τους κατασκευαστές και τους προγραμματιστές των όποιων μηχανών που ίσως φοβόμαστε
Η αγωνία και ο φόβος λοιπόν της Κοινωνίας σήμερα δεν πρέπει να είναι η ανάπτυξη της 4ης βιομηχανική επανάσταση και της τεχνητής Νοημοσύνης αλλά ο τρόπος συμμετοχής των πολιτών στην μελλοντική εξέλιξή της και βασικά «Το πώς θα αρνηθούμε σε κάποιους να μετατρέψουν «ΕΜΑΣ» και «τα παιδιά μας» σε τυποποιημένες μηχανές Τεχνητής Νοημοσύνης που είναι πολύ πιο εύκολο»
Τελειώνω απευθύνοντας μια προτροπή προς στους νέους επιστήμονες :
«Ο επιστήμονας, την περίοδο της μεγάλης παγκόσμιας πολιτισμικής κρίσης που βιώνουμε πρέπει να τολμήσει να αποτελέσει τον ισχυρό βραχίονα ξεπεράσματός της, εκφραζόμενος ελεύθερα, ασχέτως του κοινωνικού και επαγγελματικού κόστους που πολλές φορές είναι αβάσταχτο»
