Η σχέση της θεάς “Θέμιδας” με τη Νομιμότητα και τη Δικαιοσύνη.

«Ας μιλήσουμε για λίγο για την Θέμιδα και την Αστραία, θεές της Δικαιοσύνης και της Συμπαντικής και Θεϊκής Νομιμότητας. Τότε που η «Νομιμότητα» πήγαζε από την «Δικαιοσύνη» του «Χρυσού Γένους» των Ανθρώπων και δεν αποτελούσα νόθο τέκνο του «άρρωστου ανθρώπινου εγωισμού» και του «απάνθρωπου οικονομικού συμφέροντος» του «Σιδηρού Γένους» της ανθρωπότητας που διανύουμε».

Νομιμότητα και Δικαιοσύνη

Δρ Μάνος Δανέζης

Αστροφυσικός

Μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία (Ησίοδος: περίπου 630 π.Χ.) η θεά «Θέμις» σε συμβολικό επίπεδο αντιπροσώπευε την θεϊκή νομιμότητα  η οποία εκφράζει την φυσική και ηθική συμπαντική τάξη, καθώς και την Ολύμπια εθιμοτυπία.

Πάνω στη Γη την Συμπαντική και Θεϊκή Νομιμότητα εκπροσωπούσε η θεά Αστραία η οποία ήταν κόρη του Δία και της Θέμιδος θεάς της Δικαιοσύνης. Κατά άλλους ήταν κόρη του Τιτάνα Αστραίου και της Τιτανίδας Ηούς που την έλεγαν και Δίκη (Άρατος Φαινόμενα, 96 κ.ε), και την παρίσταναν με ζυγαριά και φοίνικα στο ένα χέρι και στάχυ ή ξίφος στο άλλο.

Κατά τον Οβίδιο και τον Ησίοδο η Αστραία κατοικούσε στη Γη μαζί με τους άλλους Θεούς μέχρι την περίοδο του «Χρυσού Γένους» των ανθρώπων, γι’ αυτό και οι αρχαίοι ποιητές ονόμαζαν την εποχή εκείνη και «εποχή της Αστραίας».

Όμως κατά τον «Σιδηρού αιώνα» των ανθρώπων όταν άρχισαν οι πόλεμοι και οι άνθρωποι εγκληματούσαν αγνοώντας τη συμπαντική και θεϊκή νομιμότητα, ένας – ένας οι Θεοί εγκατέλειψαν τη Γη με πρώτη την «Αιδώ» (ντροπή) στη θέση της οποίας εγκαταστάθηκε από τους ανθρώπους το «Έγκλημα». Τελευταία εγκατέλειψε τη Γη η Αστραία η οποία αρχικά μετέβη στον Όλυμπο και από εκεί στον Ουρανό, όπου εισήλθε στον αστερισμό της Παρθένου (επειδή παρέμεινε αγνή παρθένα).

‘Όπως είναι προφανές αυτό που σήμερα ονομάζουμε «ανθρώπινη Δικαιοσύνη» δεν εκπροσωπείται από την «Θέμιδα» ή την «Αστραία», τις οποίες προσβάλει και διασύρει εφόσον υπηρετει και εκφράζει απλά μια ανθρώπινη Νομιμότητα του σημερινού «Σιδηρού Γένους των ανθρώπων» η οποία όλο και περισσότερο απομακρύνεται από τους Συμπαντικούς κανόνες και τις γενεσιουργικές Φυσικές αξίες της «Δικαιοσύνης» των δύο θεοτήτων.